BRM 200 Boekelo [Boekelo-Zwolle-Boekelo]
Vol goede moed vertrokken in de ochtend aan een nieuw brevet. De voorspellingen voor het weer waren niet zo gunstig maar ok....we zien wel.
Kort na de start zouden we over het terrein van de Universiteit Twente rijden. Aangezien ik daar van 1989 tot 1993 gewerkt heb leek het me leuk om daar toch even te gaan kijken.
Na de UT fietsten we langs het vliegveld. Dan heb je daar 4 jaar gewoond maar dat stukje Enschede had ik nog nooit gezien.
Al spoedig kwamen we aan bij de eerste controle in Denekamp op ongeveer 35 km. Het restaurant was op dat moment nog gesloten dus was de organisator Gert Beumer in zijn velomobiel direct na de start naar Denekamp gereden om ons te voorzien van een stempeltje. Na een korte stop en een mini-marsje verder op pad naar Duitsland. De wind was allesbehalve lekker maar gelukkig was het nog droog. En dan gebeurd het....Garmin geeft de geest en ben je je navigatie kwijt. Opnieuw opstarten mocht niet baten. Enige wat je dan kunt doen is stukje verder rijden en hopen dat hij dan weer wel de route oppikt maar als je dan alleen bent wordt het wat lastiger. Gelukkig zat Jos Verstegen nog achter me en ben ik stuk met hem meegereden en toen pikte Garmin de route weer op. Tussen Hardenberg en Marienberg hebben we een kop koffie genomen in een kleine Kiosk die gelukkig open was. Vanaf Hardenberg volgden we de Overijsselse Vecht. Bij Ommen begon het te regenen en ik had toch de waterdoorlaatbaarheid van mijn kleding onderschat. Eigenlijk had ik een regenjas aan moeten doen maar ja.....naief als ik was had ik die niet meegenomen. Mijn handschoenen werden geacht wind en waterdicht te zijn maar de plensbui vlak voor Zwolle zonder enige schuilmogelijkheid was spelbreker. Mijn schoenen waren duidelijk ook niet waterdicht, mijn handschoenen waren volledig volgezogen met water en mijn jack had ook niet al het regenwater buiten kunnen houden. Dan begin je toch wel beetje te twijfelen wat je gaat doen.....gaan we doorrijden die hele 200 km of nemen we in Zwolle de trein? Twijffel alom maar als je na een half uur in Zwolle bij de controle nog steeds zit te rillen van de kou dan moet je verstandig zijn en stoppen. Niet doorrijden met een kans op een longontsteking en hoe dat is heb ik vorig jaar met Kerstmis mogen ervaren. Dan maar verstandig zijn en station Zwolle opzoeken en met de stoptrein terug naar Hengelo en van daaruit weer fietsen naar Boekelo. Ik had dit brevet niet nodig om mijn RRTY reeks in takt te laten omdat ik begin November ook al de Tunnels had voltooid.
Na een uur in de trein kwam ik aan in Hengelo en toen was het nog een 8 km fietsen naar Boekelo. Inmiddels wel bij kunnen komen in de trein en dat laatste stuk was goed te fietsen.
Ervaring rijker en illusie armer....ook ik ben maar een mens die soms verkeerde inschattingen maakt.
DNF
Kort na de start zouden we over het terrein van de Universiteit Twente rijden. Aangezien ik daar van 1989 tot 1993 gewerkt heb leek het me leuk om daar toch even te gaan kijken.
Na de UT fietsten we langs het vliegveld. Dan heb je daar 4 jaar gewoond maar dat stukje Enschede had ik nog nooit gezien.
Al spoedig kwamen we aan bij de eerste controle in Denekamp op ongeveer 35 km. Het restaurant was op dat moment nog gesloten dus was de organisator Gert Beumer in zijn velomobiel direct na de start naar Denekamp gereden om ons te voorzien van een stempeltje. Na een korte stop en een mini-marsje verder op pad naar Duitsland. De wind was allesbehalve lekker maar gelukkig was het nog droog. En dan gebeurd het....Garmin geeft de geest en ben je je navigatie kwijt. Opnieuw opstarten mocht niet baten. Enige wat je dan kunt doen is stukje verder rijden en hopen dat hij dan weer wel de route oppikt maar als je dan alleen bent wordt het wat lastiger. Gelukkig zat Jos Verstegen nog achter me en ben ik stuk met hem meegereden en toen pikte Garmin de route weer op. Tussen Hardenberg en Marienberg hebben we een kop koffie genomen in een kleine Kiosk die gelukkig open was. Vanaf Hardenberg volgden we de Overijsselse Vecht. Bij Ommen begon het te regenen en ik had toch de waterdoorlaatbaarheid van mijn kleding onderschat. Eigenlijk had ik een regenjas aan moeten doen maar ja.....naief als ik was had ik die niet meegenomen. Mijn handschoenen werden geacht wind en waterdicht te zijn maar de plensbui vlak voor Zwolle zonder enige schuilmogelijkheid was spelbreker. Mijn schoenen waren duidelijk ook niet waterdicht, mijn handschoenen waren volledig volgezogen met water en mijn jack had ook niet al het regenwater buiten kunnen houden. Dan begin je toch wel beetje te twijfelen wat je gaat doen.....gaan we doorrijden die hele 200 km of nemen we in Zwolle de trein? Twijffel alom maar als je na een half uur in Zwolle bij de controle nog steeds zit te rillen van de kou dan moet je verstandig zijn en stoppen. Niet doorrijden met een kans op een longontsteking en hoe dat is heb ik vorig jaar met Kerstmis mogen ervaren. Dan maar verstandig zijn en station Zwolle opzoeken en met de stoptrein terug naar Hengelo en van daaruit weer fietsen naar Boekelo. Ik had dit brevet niet nodig om mijn RRTY reeks in takt te laten omdat ik begin November ook al de Tunnels had voltooid.
Na een uur in de trein kwam ik aan in Hengelo en toen was het nog een 8 km fietsen naar Boekelo. Inmiddels wel bij kunnen komen in de trein en dat laatste stuk was goed te fietsen.
Ervaring rijker en illusie armer....ook ik ben maar een mens die soms verkeerde inschattingen maakt.
DNF
Reacties
Een reactie posten