BRM 200 Boekelo [Teckelenburg]
6 dagen voorde start voorspellen ze een temperatuur van minimum 2 en maximum 6 graden met 80% kans op neerslag (5.8 mm). Dit gaat een vergelijkbare rit met Boekelo-Zwolle-Boekelo worden alleen zal ik me ditmaal beter moeten voorbereiden.
Vroeg in de ochtend vertrokken richting Boekelo. Het zou een mooie en droge dag gaan worden. De voorspellingen voor het weer werden elke dag bijgesteld en vanochtend stond er nog maar 0.5 mm regen maar wel een windkracht 4 uit westelijke richting. Voor de heenweg naar Tecklenburg een mooie omstandigheid maar ja...je moet ook nog terug en dan zouden we hem op de neus hebben....iets minder fijn dus.
Na de administratieve plichtplegingen wordt rond 9:00 uur het gereed staande peloton toegesproken door Gert Beumer, de vaste organisator voor de brevetten in Boekelo. Het aantal deelnemers was ruim 60. Eigenlijk ook wel te verwachten want het was best wel goed weer, tussen kerst en nieuwjaar hebben heel veel mensen vrij en dit is het enige Nederlandse brevet in de maand december. Randonneurs die gaan voor een RRTY serie hebben dit brevet dus nodig mochten ze niet in de gelegenheid geweest zijn begin december in België te rijden.
Al snel valt op dat het tempo behoorlijk hoog ligt. De snelheid ligt geregeld boven de 30kmh. Op 22 km ligt CP-01 bij het tankstation in Weerselo. De brevetkaart wordt afgestempeld, tijdstip van passage wordt genoteerd en ik besluit meteen verder te rijden omdat er pas kort gereden is en de temperatuur van 1 graad boven nul niet echt uitnodigt langere tijd dan noodzakelijk stil te staan. Ik besluit dan ook meteen door te rijden in oostelijke richting naar het 85 km verderop gelegen Tecklenburg.
Bij Oldenzaal werd de Tankenberg gepasseerd welke met 85 m het hoogste punt van Overijssel is. Kort daarna heb ik het aan de stok met een Belg die komende uit een zijweg zijn wagen midden op het fietspad parkeert zonder op fietsers te letten. De vrouw op de bijrijdersstoel maakt een hele duidelijke schrikbeweging maar mijn remmen zijn duidelijk in orde en daarbij zag ik vooraf hem al aankomen. Mijn onderbuik had het bij het rechte eind en ik stond dus niet voor niets stil.
De grens met Duitsland wordt gepasseerd en het valt op dat het gras op diverse plekken nog onder de rijp zit. Het is dus echt koud geweest (en nog steeds). De rit liep verder door het licht glooiende landschap langs Bad Bentheim en Neuenkirchen waarna ik vervolgens kennis mocht maken met de toch wat serieuze klimmetjes in het Teutoburgerwald tussen Ibbenbüren en Tecklenburg. Na iets meer dan 100 kilometer begint de klim naar de bakker in het centrum van Tecklenburg. Deze klim begint als vals plat maar gaat geleidelijk over in een pittige klim om vervolgens de 12% steiging te bereiken.
Eigenlijk is deze bakker in Tecklenburg het doel van de rit en hier is dan ook CP-02. Het terras is dan ook gepromoveerd tot parkeerterrein voor wielrenfietsen, ligfietsen en velo-mobielen.
Na deze stop kan ik nog even genieten van de afdaling om vervolgens een kleine 100 km tegen de wind in terug te koersen naar Boekelo. Ik vind al snel aansluiting bij Jos Verstegen en we worden vergezeld door een Duitse uit Schleswig-Holstein. Het echte klimwerk zit er dan op maar de hoogtemeters gaan gestaag door maar dan bijna allemaal vals plat.
Door de lage temperaturen drink je erg weinig waardoor ik te weinig brandstof binnen kreeg uit de bidon. Even stoppen in de kou voor een Snelle Jelle is ook niet ideaal dus in Altenberge maar even een extra stop voor een kopje koffie met wat lekkers en tevens de gelegenheid om kleding en verlichting donker-proof te maken want om 16:34 zal de zon onder gaan en daar zaten we een klein half uurtje voor. Terwijl we kleding en verlichting voor het donker in orde maken zien we Ernst en Jos afzonderlijk voorbij rijden. Samen met de Duitse (sorry ben haar naam vergeten...shame) zetten we de "achtervolging" in. Ons tempo lag iets hoger en je moet het tempo rijden wat het beste bij je past dus rijden we met zijn tweetjes verder nadat we hen gepasseerd zijn.
Ongeveer 40 km voor de finish is CP-03 een vrije controle in Holtwick. Ditmaal een vrije controle. Ik had al vooraf onderzoek gedaan en het bleek dat er een geldautomaat was. Een transactiebon daarvan zou kunnen volstaan maar de Duitse had al vaker deze tocht gereden en wist een Imbis waar ze bij voorgaande edities haar stempel gahaald had. Helaas was deze gesloten maar het tankstation aan de andere kant van de weg was een prima alternatief en er waren al 6 randonneurs voor ons op hetzelfde idee gekomen.
Na Holtwick werden de laatste kilometers richting de finish afgelegd. Het laatste stuk was een verademing door het beschutte bosrijke gebied onder Enschede. Aangezien de startlocatie op doordeweekse dagen al vroeg sluit was de laatste controle ingericht op het woonadres van Gert. Het woonhuis was omgetoverd tot stempel post en koek en zopie tent. Wel even de schoenen uitdoen. Met een warme kop soep en een krentebol met kaas is het heerlijk bijkomen. Gert...geweldig geregeld en dank voor de gastvrijheid.
Met een nieuw voltooid brevet vertrek ik terug richting café de Buren waar mijn wagen staat te wachten. Fietsje inladen en de thuisreis aanvaarden. En dan ergens tussen Almelo en Deventer op de autosnelweg beeurt het dan toch.....een pittig buitje en daarmee ook de enige neerslag die ik die dag heb mogen ervaren maar gelukkig zat ik toen warm en droog.
BRM#009 RRTY#6
Vroeg in de ochtend vertrokken richting Boekelo. Het zou een mooie en droge dag gaan worden. De voorspellingen voor het weer werden elke dag bijgesteld en vanochtend stond er nog maar 0.5 mm regen maar wel een windkracht 4 uit westelijke richting. Voor de heenweg naar Tecklenburg een mooie omstandigheid maar ja...je moet ook nog terug en dan zouden we hem op de neus hebben....iets minder fijn dus.
Na de administratieve plichtplegingen wordt rond 9:00 uur het gereed staande peloton toegesproken door Gert Beumer, de vaste organisator voor de brevetten in Boekelo. Het aantal deelnemers was ruim 60. Eigenlijk ook wel te verwachten want het was best wel goed weer, tussen kerst en nieuwjaar hebben heel veel mensen vrij en dit is het enige Nederlandse brevet in de maand december. Randonneurs die gaan voor een RRTY serie hebben dit brevet dus nodig mochten ze niet in de gelegenheid geweest zijn begin december in België te rijden.
Al snel valt op dat het tempo behoorlijk hoog ligt. De snelheid ligt geregeld boven de 30kmh. Op 22 km ligt CP-01 bij het tankstation in Weerselo. De brevetkaart wordt afgestempeld, tijdstip van passage wordt genoteerd en ik besluit meteen verder te rijden omdat er pas kort gereden is en de temperatuur van 1 graad boven nul niet echt uitnodigt langere tijd dan noodzakelijk stil te staan. Ik besluit dan ook meteen door te rijden in oostelijke richting naar het 85 km verderop gelegen Tecklenburg.
Bij Oldenzaal werd de Tankenberg gepasseerd welke met 85 m het hoogste punt van Overijssel is. Kort daarna heb ik het aan de stok met een Belg die komende uit een zijweg zijn wagen midden op het fietspad parkeert zonder op fietsers te letten. De vrouw op de bijrijdersstoel maakt een hele duidelijke schrikbeweging maar mijn remmen zijn duidelijk in orde en daarbij zag ik vooraf hem al aankomen. Mijn onderbuik had het bij het rechte eind en ik stond dus niet voor niets stil.
De grens met Duitsland wordt gepasseerd en het valt op dat het gras op diverse plekken nog onder de rijp zit. Het is dus echt koud geweest (en nog steeds). De rit liep verder door het licht glooiende landschap langs Bad Bentheim en Neuenkirchen waarna ik vervolgens kennis mocht maken met de toch wat serieuze klimmetjes in het Teutoburgerwald tussen Ibbenbüren en Tecklenburg. Na iets meer dan 100 kilometer begint de klim naar de bakker in het centrum van Tecklenburg. Deze klim begint als vals plat maar gaat geleidelijk over in een pittige klim om vervolgens de 12% steiging te bereiken.
 |
| Bijna bij CP-02 in Tecklenburg |
Na deze stop kan ik nog even genieten van de afdaling om vervolgens een kleine 100 km tegen de wind in terug te koersen naar Boekelo. Ik vind al snel aansluiting bij Jos Verstegen en we worden vergezeld door een Duitse uit Schleswig-Holstein. Het echte klimwerk zit er dan op maar de hoogtemeters gaan gestaag door maar dan bijna allemaal vals plat.
Door de lage temperaturen drink je erg weinig waardoor ik te weinig brandstof binnen kreeg uit de bidon. Even stoppen in de kou voor een Snelle Jelle is ook niet ideaal dus in Altenberge maar even een extra stop voor een kopje koffie met wat lekkers en tevens de gelegenheid om kleding en verlichting donker-proof te maken want om 16:34 zal de zon onder gaan en daar zaten we een klein half uurtje voor. Terwijl we kleding en verlichting voor het donker in orde maken zien we Ernst en Jos afzonderlijk voorbij rijden. Samen met de Duitse (sorry ben haar naam vergeten...shame) zetten we de "achtervolging" in. Ons tempo lag iets hoger en je moet het tempo rijden wat het beste bij je past dus rijden we met zijn tweetjes verder nadat we hen gepasseerd zijn.
Ongeveer 40 km voor de finish is CP-03 een vrije controle in Holtwick. Ditmaal een vrije controle. Ik had al vooraf onderzoek gedaan en het bleek dat er een geldautomaat was. Een transactiebon daarvan zou kunnen volstaan maar de Duitse had al vaker deze tocht gereden en wist een Imbis waar ze bij voorgaande edities haar stempel gahaald had. Helaas was deze gesloten maar het tankstation aan de andere kant van de weg was een prima alternatief en er waren al 6 randonneurs voor ons op hetzelfde idee gekomen.
Na Holtwick werden de laatste kilometers richting de finish afgelegd. Het laatste stuk was een verademing door het beschutte bosrijke gebied onder Enschede. Aangezien de startlocatie op doordeweekse dagen al vroeg sluit was de laatste controle ingericht op het woonadres van Gert. Het woonhuis was omgetoverd tot stempel post en koek en zopie tent. Wel even de schoenen uitdoen. Met een warme kop soep en een krentebol met kaas is het heerlijk bijkomen. Gert...geweldig geregeld en dank voor de gastvrijheid.
Met een nieuw voltooid brevet vertrek ik terug richting café de Buren waar mijn wagen staat te wachten. Fietsje inladen en de thuisreis aanvaarden. En dan ergens tussen Almelo en Deventer op de autosnelweg beeurt het dan toch.....een pittig buitje en daarmee ook de enige neerslag die ik die dag heb mogen ervaren maar gelukkig zat ik toen warm en droog.
BRM#009 RRTY#6
Reacties
Een reactie posten