BRM 200 Bunnik [Onder N.A.P.]
Het eerste brevet van 2018 en meteen ook een dieptepunt...6.78 m onder NAP. En dan zijn we ook meteen bij de naamgever van dit brevet aangekomen omdat een groot gedeelte van de tocht onder de zeespeigel ligt.
Dit brevet mocht zich verheugen op het ongekende aantal van 70 deelnemers. Dat gaf ook meteen een mooi publiek toen net voor de start de onderscheidingen uitgereikt werden aan hen die de titel Randonneur Round The Year 2017 hadden behaald: een onafgebroken reeks van twaalf maanden waarin in elke maand minimaal 1 brevet voltooid is.
Ik ben pas in mei 2017 begonnen met brevetten rijden. Juni heb ik er géén gereden en vanaf juli 2017 heb ik elke maand een brevet gereden. Dit zou dus mijn 7e in de reeks gaan worden. Er lagen 200 km door Utrecht, Zuid-Holland en Noord-Holland te wachten op mij. Het weer was goed. De temperatuur niet te laag en de wind zou pas na de middag gaan aantrekken op het moment dat we hem in de rug zouden hebben. Later op de dag zou er pas regen gaan vallen. Al met al reden om snel te vertrekken.
Het tempo lag al gelijk vanaf het begin op een zeer respectabel niveau. Vandaag kon weleens een voor mij snelle tijd gerealiseerd worden.
Ik verkeerde in goed gezelschap. Tijdens het brevet vanuit Bosschenhoofd heb ik geruime tijd samen gereden met Thea en Wouter en ook zij waren vandaag weer van de partij. We konden samen lekker het tempo van onze groep bepalen.
De route liep over mooie en zéér goed bereidbare paden en wegen door het Groene Hart en via Nieuwegein en Gouda kwamen we aan bij de A20. Ergens langs de A20 ligt het monument van het laagste punt van Nederland: 6.78 m onder NAP. Ik had me heilig voorgenomen daarvan een foto te maken en die bij dit stukje te plaatsen maar op een of andere manier ben ik dat momunemt gewoon voorbij gereden. Als je achteraf op Google streetview kijkt blijkt dat ik er bijna tegenaan gereden ben maar ja....als je niet weet waar precies je moet kijken en wat je ervan mag verwachten dan kan het inderdaad zo zijn dat je er voorbij rijdt.
Grote vlakten met glas vertellen je dat je in het westland zit en na ongeveer 85 km de eerste controle ergens tussen Naaldwijk en Delft in buurtschap 't Woud in Koffiehuis de Hooiberg. Hier een heerlijke kop erwtensoep genomen om de inwendige mens wat te versterken en even wat rust te nemen. Op dat moment was onze groep gedecimeerd tot 3 personen: Thea (Zeeland), Wouter (Brabant) en ik (Limburg) ofwel de groep Nederland Zuid.
Iets aan de soep moet niet goed geweest zijn want na de pauzeplaats waren zowel de navigatie van Thea als van mij de GPS kwijt. Wouter had geen GPS dus was het een beetje rijden op goed geluk en hopen dat de satelieten maar snel gevonden werden. Toen Thea haar satelieten gevonden had bleek dat we een verkeerde afslag genomen hadden. Dus stukje terug en route vervolgen. Dit had voor zowel Thea als mij een bijzonder voordeel: Ik kwam 1 km te kort om mijn doel van januari te behalen en Thea zelfs 2 km. Dit kleine ommetje was voldoende om dat stukje te compenseren. Overigens heb ik niet gewacht tot ik de satelieten vond maar heb mijn Garmin een koude start gegeven en even later kon ik inderdaad weer precies zien hoe we moesten fietsen......alleen ben ik daarbij vergeten mijn timer opnieuw te starten en dat viel me pas na ca 30 km op. Dat wordt puzzelen straks thuis Hans.....
Maar eerst moesten enkele stukken stedelijke gebied geslecht worden. Om te beginnen Delft. Delft is een mooie stad maar wat minder ideaal om doorheen te fietsen maar het is ons gelukt.
Na Delft moesten we ook nog door Zoetermeer heen maar dat was een verademing. Lange rechte snel-fietspaden waarbij je voorrang hebt op auto's.
Na Zoetermeer is het vervolgens een vrijwel rechte lijn naar naar Woerden om vervolgens via Kamerik richting Breukelen te rijden. Als je dan zo rondkijkt dan merk je pas hoe laag Nederland soms is. Aan een kant van de weg ligt een vaart (of sloot zoals wij in Limburg zouden zeggen) en aan de andere kant van de weg zie je weer een vaart / sloot liggen met een beduidend lager waterpijl. Dan realiseer je je pas echt dat hier wel een heel ingenieus systeem achter moet zitten om dit land droog en bewoonbaar te houden. Wat ook opvalt is dat er toch behoorlijk wat kapitale gebouwen staan. De discussie in ons groepje gaat dan ook dat in in deze regio behoorlijk wat geld moet zitten....oud geld wel te verstaan. In de Gouden Eeuw toen de Zeeuwen nog met hun bootjes de Oosterschelde opvoeren en de Brabanders en Limburgers zich bezig hielden met schapen houden en smokkelen werd het geld van de VOC gepompt in deze regio. Daarbij zijn de zware gevechten in de tweede wereldoorlog aan deze regio voorbij gegaan en hebben Brabant en Limburg twee maal in de frontlinie gelegen waarbij veel oude gebouwen voorgoed verdwenen zijn. Of het waar is weet ik niet maar het was wel weer een leuk gesprek en zonder dat je er erg in had reden we in Breukelen verkeerd. We zaten aan de verkeerde kant van de Vecht maar omdat er voorlopig geen mogelijkheid kwam om de Vecht over te steken moesten we wel terug.
De wind hadden we nog goed in de rug zitten toen we door Nieuwersluis reden. Een zeer klein plaatsje (500 inwoners) maar met een zeer rijke geschiedenis. Dit kan men herleiden uit de 82 Rijksmonumenten die de kleine gemeenschap rijk is. In de oorlog tegen de Spanjaarden kreeg Nieuwersluis een fort en het was onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Meer recent in ons geheugen ligt het Militair Penitentiair Centrum Nieuwersluis ofwel de gevangenis waar alle stoute militairen heen gingen.
Eigenlijk was het toen alleen nog maar even om de Loosdrechtse plassen heen en de tocht zat er weer op maar wat zo eenvoudig lijkt kan best wel lastig zijn. Vooral als je nog een draai richting het zuiden moet maken terwijl de wind flink is aangewakkerd en dat je vermoeid bent en honger negint te krijgen. Gelukkig was er in Oud-Loosdrecht nog een controle post in de plaatselijke cafetaria. Tijd om even op te warmen, een stempel scoren en de inwendige mens verzorgen. Tevens een mooie gelegenheid om alles in gereedheid te gaan brengen om in het donker te fietsen. Verlichting monteren en ontsteken en een geel hesje aantrekken. Alles om maar beter zichtbaar te zijn zodat je niet over het hoofd gezien wordt door automobilisten. En dan gebeurd het toch in een bocht. Ik reed voorop en kon gemakkelijk de auto die de bocht wel heeeeel erg ruim nam ontwijken. Thea achter mij had ook nog voldoende ruimte maar Jos die als 3e en laatste reed moest uitwijken langs het asfalt en aangezien daar een verradelijke kuil zat kwam hij ten val. Uitgerekend hij met de meeste randonneurs kilometres in het afgelopen jaar.De schade viel mee. Niets kapot en geen verwondingen en we konden de laatste kilometers in de richting van Fort Rhijnauwen vervolgen waar we die ochtend ook gestart waren. Net op het laatste moment gooie ik mijn fiets als eerste over de finish om zodoende toch de rest even af te troeven...het gaat gewoon nergens over maar soms kun je het niet laten. Bij de eindstempel werd een tijd genoteerd van 9:50 en dt betekend dat mijn gemiddelde boven de 20 kmh gemiddeld lag deze dag. Dit alles inclusief de onderweg genoten pauzes en dat is pas de 2e keer dat me dat gelukt is. De vorige keer was onder aanzienlijk betere omstandigheden in juli 2017 tijdens het 300 km brevet vanuit Boekelo (Rondje Flevoland).
De regen bleef vandaag beperkt tot enkele druppels in de laatste kilometers. De wind zat redelijk in de goede hoek en onderweg ook nog zon gehad. Al met al een geslaagde dag en weer een brevet voltooid.
BRM#010 RRTY#7
Dit brevet mocht zich verheugen op het ongekende aantal van 70 deelnemers. Dat gaf ook meteen een mooi publiek toen net voor de start de onderscheidingen uitgereikt werden aan hen die de titel Randonneur Round The Year 2017 hadden behaald: een onafgebroken reeks van twaalf maanden waarin in elke maand minimaal 1 brevet voltooid is.
Ik ben pas in mei 2017 begonnen met brevetten rijden. Juni heb ik er géén gereden en vanaf juli 2017 heb ik elke maand een brevet gereden. Dit zou dus mijn 7e in de reeks gaan worden. Er lagen 200 km door Utrecht, Zuid-Holland en Noord-Holland te wachten op mij. Het weer was goed. De temperatuur niet te laag en de wind zou pas na de middag gaan aantrekken op het moment dat we hem in de rug zouden hebben. Later op de dag zou er pas regen gaan vallen. Al met al reden om snel te vertrekken.
Het tempo lag al gelijk vanaf het begin op een zeer respectabel niveau. Vandaag kon weleens een voor mij snelle tijd gerealiseerd worden.
Ik verkeerde in goed gezelschap. Tijdens het brevet vanuit Bosschenhoofd heb ik geruime tijd samen gereden met Thea en Wouter en ook zij waren vandaag weer van de partij. We konden samen lekker het tempo van onze groep bepalen.
De route liep over mooie en zéér goed bereidbare paden en wegen door het Groene Hart en via Nieuwegein en Gouda kwamen we aan bij de A20. Ergens langs de A20 ligt het monument van het laagste punt van Nederland: 6.78 m onder NAP. Ik had me heilig voorgenomen daarvan een foto te maken en die bij dit stukje te plaatsen maar op een of andere manier ben ik dat momunemt gewoon voorbij gereden. Als je achteraf op Google streetview kijkt blijkt dat ik er bijna tegenaan gereden ben maar ja....als je niet weet waar precies je moet kijken en wat je ervan mag verwachten dan kan het inderdaad zo zijn dat je er voorbij rijdt.
Grote vlakten met glas vertellen je dat je in het westland zit en na ongeveer 85 km de eerste controle ergens tussen Naaldwijk en Delft in buurtschap 't Woud in Koffiehuis de Hooiberg. Hier een heerlijke kop erwtensoep genomen om de inwendige mens wat te versterken en even wat rust te nemen. Op dat moment was onze groep gedecimeerd tot 3 personen: Thea (Zeeland), Wouter (Brabant) en ik (Limburg) ofwel de groep Nederland Zuid.
Iets aan de soep moet niet goed geweest zijn want na de pauzeplaats waren zowel de navigatie van Thea als van mij de GPS kwijt. Wouter had geen GPS dus was het een beetje rijden op goed geluk en hopen dat de satelieten maar snel gevonden werden. Toen Thea haar satelieten gevonden had bleek dat we een verkeerde afslag genomen hadden. Dus stukje terug en route vervolgen. Dit had voor zowel Thea als mij een bijzonder voordeel: Ik kwam 1 km te kort om mijn doel van januari te behalen en Thea zelfs 2 km. Dit kleine ommetje was voldoende om dat stukje te compenseren. Overigens heb ik niet gewacht tot ik de satelieten vond maar heb mijn Garmin een koude start gegeven en even later kon ik inderdaad weer precies zien hoe we moesten fietsen......alleen ben ik daarbij vergeten mijn timer opnieuw te starten en dat viel me pas na ca 30 km op. Dat wordt puzzelen straks thuis Hans.....
Maar eerst moesten enkele stukken stedelijke gebied geslecht worden. Om te beginnen Delft. Delft is een mooie stad maar wat minder ideaal om doorheen te fietsen maar het is ons gelukt.
Na Delft moesten we ook nog door Zoetermeer heen maar dat was een verademing. Lange rechte snel-fietspaden waarbij je voorrang hebt op auto's.
Na Zoetermeer is het vervolgens een vrijwel rechte lijn naar naar Woerden om vervolgens via Kamerik richting Breukelen te rijden. Als je dan zo rondkijkt dan merk je pas hoe laag Nederland soms is. Aan een kant van de weg ligt een vaart (of sloot zoals wij in Limburg zouden zeggen) en aan de andere kant van de weg zie je weer een vaart / sloot liggen met een beduidend lager waterpijl. Dan realiseer je je pas echt dat hier wel een heel ingenieus systeem achter moet zitten om dit land droog en bewoonbaar te houden. Wat ook opvalt is dat er toch behoorlijk wat kapitale gebouwen staan. De discussie in ons groepje gaat dan ook dat in in deze regio behoorlijk wat geld moet zitten....oud geld wel te verstaan. In de Gouden Eeuw toen de Zeeuwen nog met hun bootjes de Oosterschelde opvoeren en de Brabanders en Limburgers zich bezig hielden met schapen houden en smokkelen werd het geld van de VOC gepompt in deze regio. Daarbij zijn de zware gevechten in de tweede wereldoorlog aan deze regio voorbij gegaan en hebben Brabant en Limburg twee maal in de frontlinie gelegen waarbij veel oude gebouwen voorgoed verdwenen zijn. Of het waar is weet ik niet maar het was wel weer een leuk gesprek en zonder dat je er erg in had reden we in Breukelen verkeerd. We zaten aan de verkeerde kant van de Vecht maar omdat er voorlopig geen mogelijkheid kwam om de Vecht over te steken moesten we wel terug.
De wind hadden we nog goed in de rug zitten toen we door Nieuwersluis reden. Een zeer klein plaatsje (500 inwoners) maar met een zeer rijke geschiedenis. Dit kan men herleiden uit de 82 Rijksmonumenten die de kleine gemeenschap rijk is. In de oorlog tegen de Spanjaarden kreeg Nieuwersluis een fort en het was onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Meer recent in ons geheugen ligt het Militair Penitentiair Centrum Nieuwersluis ofwel de gevangenis waar alle stoute militairen heen gingen.
Eigenlijk was het toen alleen nog maar even om de Loosdrechtse plassen heen en de tocht zat er weer op maar wat zo eenvoudig lijkt kan best wel lastig zijn. Vooral als je nog een draai richting het zuiden moet maken terwijl de wind flink is aangewakkerd en dat je vermoeid bent en honger negint te krijgen. Gelukkig was er in Oud-Loosdrecht nog een controle post in de plaatselijke cafetaria. Tijd om even op te warmen, een stempel scoren en de inwendige mens verzorgen. Tevens een mooie gelegenheid om alles in gereedheid te gaan brengen om in het donker te fietsen. Verlichting monteren en ontsteken en een geel hesje aantrekken. Alles om maar beter zichtbaar te zijn zodat je niet over het hoofd gezien wordt door automobilisten. En dan gebeurd het toch in een bocht. Ik reed voorop en kon gemakkelijk de auto die de bocht wel heeeeel erg ruim nam ontwijken. Thea achter mij had ook nog voldoende ruimte maar Jos die als 3e en laatste reed moest uitwijken langs het asfalt en aangezien daar een verradelijke kuil zat kwam hij ten val. Uitgerekend hij met de meeste randonneurs kilometres in het afgelopen jaar.De schade viel mee. Niets kapot en geen verwondingen en we konden de laatste kilometers in de richting van Fort Rhijnauwen vervolgen waar we die ochtend ook gestart waren. Net op het laatste moment gooie ik mijn fiets als eerste over de finish om zodoende toch de rest even af te troeven...het gaat gewoon nergens over maar soms kun je het niet laten. Bij de eindstempel werd een tijd genoteerd van 9:50 en dt betekend dat mijn gemiddelde boven de 20 kmh gemiddeld lag deze dag. Dit alles inclusief de onderweg genoten pauzes en dat is pas de 2e keer dat me dat gelukt is. De vorige keer was onder aanzienlijk betere omstandigheden in juli 2017 tijdens het 300 km brevet vanuit Boekelo (Rondje Flevoland).
De regen bleef vandaag beperkt tot enkele druppels in de laatste kilometers. De wind zat redelijk in de goede hoek en onderweg ook nog zon gehad. Al met al een geslaagde dag en weer een brevet voltooid.
BRM#010 RRTY#7
Reacties
Een reactie posten