BRM 200 Maastricht [Rheinbraun]
De weersvoorspellingen waren niet gunstig. In de ochtend temperaturen van 3 graden onder nul en in de middag maximaal 4 graden bij een Oost- tot Noordoost wind kracht 5. Ook voelde ik me de dag ervoor niet helemaal 100% en het zou weleens kunnen zijn dat ik in de ochtend dit brevet zou moeten gaan afblazen maar ik voelde me goed genoeg in de ochtend om toch mijn eerste brevet in Maastricht te gaan rijden.
De route zou ditmaal gaan langs de bruinkool groeven in Duitsland. Daar waar we in Januari vanuit Bunnik langs het laagste punt van Nederland reden met 6,76 meter onder NAP zouden we vandaag langs Hambach rijden met 293 meter onder NAP het laagste punt van Duitslnd.
En dan is het bijna maart en dus ook bijna voorjaar maar net op dit moment is er een stevige noordoostelijke stroming op gang gekomen en dat betekend twee zaken: Koud en veel wind en dat is geen ideale combinatie maar genoeg gezeurd over het weer en de kou en de wind....van fietsen wordt je warm en dat gaan we nu ook doen.
De route was globaal in 3 stukken te delen: Deel 1 was 85 km recht tegen de wind in tot Grevenbroich met CP-01. Deel 2 was 45 cm zuidwaarts met de wind in de flank naar Düren met CP-02 en tenslotte deel 3 met 75 km wind in de rug terug naar Maastricht. Deze dag heb ik gereden in het gezelschap van Thea en we besloten een extra koffie-stop in te lassen ergens tussen de 40 en 50 km. Als je dan op iets meer dan 35 km door een klein plaatsje heen fietst en het is al zo koud dan zoek je stiekem toch al naar een Bäckerei waar je koffie met iets lekkers erbij kunt krijgen voor een prijs waar je in Nederland amper een kopje koffie krijgt maar helaas....we rijden weer door de velden heen en geen Café of Bäckerei gezien. Enkele kilometers verder in Geilenkirchen spotte ik toch een Bäckerei en al snel zaten we binnen in weldadige warmte met een flinke kop koffie en een overheerlijk stukje gebak erbij. Dit zou een goede bodem worden voor de volgende 45 koude kilometers richting Grevenbroich.
Nadat we met een zinderende snelheid van gemiddeld net een fractie meer dan 20 kmh tegen de straffe noordoosten wind kracht 5-6 opgeboxt hadden en Erkelenz voorbijreden kwamen we langzaam maar zeker in de directe invloedssfeer van de naamgever van dit brevet. Rheinbraun Brenmstoff GmbH is de exploitant van de bruinkoolgroeven Garzweiler, Hambach en Inden. Dit brevet gaat helemaal om deze groeven heen. Al ruim voor we bij CP-01 in Grevenbroich aankomen kunnen we de koeltorens van Neurath zien liggen en dat terwijl dan nog 30 km asfalt tussen ons naar Grevenbroich liggen.
Na 88 km komen we aan in Grevenbroich waar CP-01 is gevestigd in de lokale McDonald's. Jos, de organisator van dit brevet, zit uitgebreid aan zijn zoveelste Big Mac (geintje) alle aangeboden brevetkaarten af te stempelen. Na de stempel tijd voor warme koffie en een McMuffin en vooral...op temperatuur komen. Maar omdat de gemiddelde snelheid al zo verschrikkelijk laag was besloten we maar niet al te lang te blijven zitten en spoedig op weg te gaan naar de volgende CP. De aftand naar CP-02 viel mee: slechts 48 km en dat was een stuk minder dan de 88 km die we zojuist hadden afgelegd om CP-01 te bereiken.
De temperatuur begon richting wat aangenamere waarden te stijgen....5 graden boven ipv 2 onder nul. Ook nog even tijd genomen om eens in de bruinkool groeve van Hambach te kijken maar niet te lang want ook 5 graden gaat snel koud worden als je stil staat.
Na CP-02 zouden we kunnen gaan genieten van de stevige wind op de rug en flink wat snelheid maken. Maar dat viel weer eens verschrikkelijk tegen. De fietspaden in Duitsland zijn lang niet zo goed geregeld als in Nederland. Fietspaden houden gewoon ergens op zonder fatsoenlijke waarschuwing en onstaan spontaan weer ergens zonder dat dat op een normale manier aangegeven staat. En als je dan door de stedelijke bebouwing fietst (het grootste gedeelte in het Roergebied dus) dan staan alle stoplichten op rood, heb je rontondes die alles behalve rekening houden met fietsters en is het vooral vervelend rijden. Irritatie dus bij mijn gezelschap en ze verzekerde me meermaals dat ze NOOIT maar dan ook NOOIT meer hier zou gaan fietsen. Helemaal drama werd het in Herzogenrath. Daar kwamen alle slechte punten hierboven zomaar spontaan bij elkaar en dan verlang je enorm terug naar Nederland.
Hey, riep ze ineens....volgens mij zitten we in Nederland want er staan allemaal Nederlandse wagens langs de weg. Ik kijk ook eens goed en ...nee hoor....ik zie alleen maar Duitse kentekens. Dit kan je dus gebeuren als je fietst over de Achener Strasse / Nieuwstraat in Herzogenrath / Kerkrade. Deze straat was in het verleden geregeld schouwspel van voetbal ongeregeldheden indien Nederland en (West)Duitsland weer eens tegen elkaar voetbalden.
Zodra je dan ook echt helemaal in Nederland bent....een verademing. Brede goede fietspaden die erop gemaakt zijn om op te fietsen en niet als in Duitsland alleen bedoeld zijn om de fietsers uit de rest van het verkeer te halen. Fietspaden dus met oog voor fietsers en dan schrik je toch wel een beetje als je op gegeven moment ziet dat je op 35 kmh fietst. Werd eigenlijk ook wel tijd om eens goed voordeel uit de wind te gaan halen....al is het maar voor 20 km.
Een snelle tijd is het niet geworden maar wel onder beduidend mindere omstandigheden ook weer een brevet voltooid. Laat het voorjaar nu maar beginnen. Ik ben klaar voor de langere brevetten.
BRM#012
De route zou ditmaal gaan langs de bruinkool groeven in Duitsland. Daar waar we in Januari vanuit Bunnik langs het laagste punt van Nederland reden met 6,76 meter onder NAP zouden we vandaag langs Hambach rijden met 293 meter onder NAP het laagste punt van Duitslnd.
En dan is het bijna maart en dus ook bijna voorjaar maar net op dit moment is er een stevige noordoostelijke stroming op gang gekomen en dat betekend twee zaken: Koud en veel wind en dat is geen ideale combinatie maar genoeg gezeurd over het weer en de kou en de wind....van fietsen wordt je warm en dat gaan we nu ook doen.
De route was globaal in 3 stukken te delen: Deel 1 was 85 km recht tegen de wind in tot Grevenbroich met CP-01. Deel 2 was 45 cm zuidwaarts met de wind in de flank naar Düren met CP-02 en tenslotte deel 3 met 75 km wind in de rug terug naar Maastricht. Deze dag heb ik gereden in het gezelschap van Thea en we besloten een extra koffie-stop in te lassen ergens tussen de 40 en 50 km. Als je dan op iets meer dan 35 km door een klein plaatsje heen fietst en het is al zo koud dan zoek je stiekem toch al naar een Bäckerei waar je koffie met iets lekkers erbij kunt krijgen voor een prijs waar je in Nederland amper een kopje koffie krijgt maar helaas....we rijden weer door de velden heen en geen Café of Bäckerei gezien. Enkele kilometers verder in Geilenkirchen spotte ik toch een Bäckerei en al snel zaten we binnen in weldadige warmte met een flinke kop koffie en een overheerlijk stukje gebak erbij. Dit zou een goede bodem worden voor de volgende 45 koude kilometers richting Grevenbroich.
Nadat we met een zinderende snelheid van gemiddeld net een fractie meer dan 20 kmh tegen de straffe noordoosten wind kracht 5-6 opgeboxt hadden en Erkelenz voorbijreden kwamen we langzaam maar zeker in de directe invloedssfeer van de naamgever van dit brevet. Rheinbraun Brenmstoff GmbH is de exploitant van de bruinkoolgroeven Garzweiler, Hambach en Inden. Dit brevet gaat helemaal om deze groeven heen. Al ruim voor we bij CP-01 in Grevenbroich aankomen kunnen we de koeltorens van Neurath zien liggen en dat terwijl dan nog 30 km asfalt tussen ons naar Grevenbroich liggen.
Na 88 km komen we aan in Grevenbroich waar CP-01 is gevestigd in de lokale McDonald's. Jos, de organisator van dit brevet, zit uitgebreid aan zijn zoveelste Big Mac (geintje) alle aangeboden brevetkaarten af te stempelen. Na de stempel tijd voor warme koffie en een McMuffin en vooral...op temperatuur komen. Maar omdat de gemiddelde snelheid al zo verschrikkelijk laag was besloten we maar niet al te lang te blijven zitten en spoedig op weg te gaan naar de volgende CP. De aftand naar CP-02 viel mee: slechts 48 km en dat was een stuk minder dan de 88 km die we zojuist hadden afgelegd om CP-01 te bereiken.
De temperatuur begon richting wat aangenamere waarden te stijgen....5 graden boven ipv 2 onder nul. Ook nog even tijd genomen om eens in de bruinkool groeve van Hambach te kijken maar niet te lang want ook 5 graden gaat snel koud worden als je stil staat.
Na CP-02 zouden we kunnen gaan genieten van de stevige wind op de rug en flink wat snelheid maken. Maar dat viel weer eens verschrikkelijk tegen. De fietspaden in Duitsland zijn lang niet zo goed geregeld als in Nederland. Fietspaden houden gewoon ergens op zonder fatsoenlijke waarschuwing en onstaan spontaan weer ergens zonder dat dat op een normale manier aangegeven staat. En als je dan door de stedelijke bebouwing fietst (het grootste gedeelte in het Roergebied dus) dan staan alle stoplichten op rood, heb je rontondes die alles behalve rekening houden met fietsters en is het vooral vervelend rijden. Irritatie dus bij mijn gezelschap en ze verzekerde me meermaals dat ze NOOIT maar dan ook NOOIT meer hier zou gaan fietsen. Helemaal drama werd het in Herzogenrath. Daar kwamen alle slechte punten hierboven zomaar spontaan bij elkaar en dan verlang je enorm terug naar Nederland.
Hey, riep ze ineens....volgens mij zitten we in Nederland want er staan allemaal Nederlandse wagens langs de weg. Ik kijk ook eens goed en ...nee hoor....ik zie alleen maar Duitse kentekens. Dit kan je dus gebeuren als je fietst over de Achener Strasse / Nieuwstraat in Herzogenrath / Kerkrade. Deze straat was in het verleden geregeld schouwspel van voetbal ongeregeldheden indien Nederland en (West)Duitsland weer eens tegen elkaar voetbalden.
Zodra je dan ook echt helemaal in Nederland bent....een verademing. Brede goede fietspaden die erop gemaakt zijn om op te fietsen en niet als in Duitsland alleen bedoeld zijn om de fietsers uit de rest van het verkeer te halen. Fietspaden dus met oog voor fietsers en dan schrik je toch wel een beetje als je op gegeven moment ziet dat je op 35 kmh fietst. Werd eigenlijk ook wel tijd om eens goed voordeel uit de wind te gaan halen....al is het maar voor 20 km.
Een snelle tijd is het niet geworden maar wel onder beduidend mindere omstandigheden ook weer een brevet voltooid. Laat het voorjaar nu maar beginnen. Ik ben klaar voor de langere brevetten.
BRM#012
Reacties
Een reactie posten