BRM 400 Boekelo [Meppen en Hohe Mark]
De 400 van Boekelo: Mijn eerste brevet die ik zal gaan rijden met een avondstart. Ik had al de nodige ervaring met het rijden in het donker maar dat was allemaal op het einde van het brevet. De start is om 21:00 uur en de zon gaat onder een paar minuten later.
Ik ben wel vaker de weg richting Boekelo gereden. Ik heb van 1989 tot 1993 gewerkt in Enschede en tijdens mijn sollicitatie aldaar heb ik ernaar geinformeerd wanneer de weg (N18) die op de landkaart stond als gepland klaar zou zijn. Nou....dat zou nog weleens lang kunnen duren kreeg ik als antwoord. Nu weet ik ook hoelang dat lang was want 3 dagen voor dit brevet is dat stuk weg open gegaan. Een hele verandeming om niet door alle kernen van de Achterhoek en Twenthe te moeten rijden.
Een late start heeft ook andere voordelen, vooral met mooi weer. Het terras bij de startlocatie zit vol en we krijgen een luid applaus bij de start. Morgen, 413 km verder komen we terug op deze locatie.
Het eerste stuk gaat goed en het tempo ligt hoog (30-33kmh) maar blijkbaar is dat nog te langzaam voor iemand die er met speels gemak vandoor gaat. Achteraf bleek dit Anco de Jong te zijn die de snelste tijd heeft gezet bij de LEL-2017 (London-Edinburgh-London = 1.400 km).
Rond middernacht arriveren we al op de eerste controle (CP-01) in Meppen: 85 km in 3 uur tijd. Tijd voor een rustpauze.
Na de stop ligt het tempo beduidend lager. Ik had al een stuk vóór Meppen de snelle groep laten gaan want dat zou ik nooit over 400 km vol gaan houden. Samen met Ian, een Britse student die in Utrecht studeert, rij ik verder de nacht in maar voor we Tecklenburg, de 2e controle bereiken laat ik hem gaan. Hij rijd gewoon sterker en op deze afstanden is het belangrijk je eigen ritme te rijden. De omgeving van Tecklenburg is erg mooi....kon ik me herinneren van het december brevet...alleen in het donker zie je daar bar weinig van. Vlak voor de controle twee hele pittige beklimmingen. De eerste gaat me goed af. Op tijd terug schakelen en je hartslag in de gate houden en jezelf vooral niet opblazen. De afdaling is toch wel afzien want de temperatuur was inmiddels gedaald tot 5 graden. De tweede beklimming gaat me ook goed af.....tot het laatste stuk het stijgingspercentage rond de 14% uit komt. Even stoppen en herstellen en zo maar weer verder naar boven. Mijn tweede poging heb ik al na 100 meter opgegeven en ben maar verder naar boven gelopen. Achteraf hoorde ik dat er maar weinigen dit stuk gefietst hebben. We zijn nu niet ver meer van CP-02 en ik ben wel toe aan een bakje warme koffie. CP-02 was een tankstation ten zuiden van Tecklenburg....met alleen nachtloket. Binnen zitten was er dus niet bij en nog een tegenvaller....koffiezet automaat was kapot...grrrrr... Dan maar een wat kortere pauze en de bespaarde tijd bij de volgende controle gebruiken om even een tukkie te doen.
De volgende controle in de buurt van Werne zouden we pas bereiken als het al licht is en het zonnetje al flink wat warmte op ons zou laten neerdalen. Ik nam me voor om als het warm genoeg was dat ik me dan ergens een stuk gras zou uitzoeken waar ik in het zonnetje uit de wind even een uurtje kon slapen want de vermoeidheid en slaap begonnen best wel al parten te spelen. CP-03 was bij een McDonalds en aangezien het al 6:30 was een mooi moment om eens het McDonalds ontbijt te proberen en na een kort oponthoud op zoek te gaan naar een slaapplaatsje in de vrije natuur.
Ik voelde me na dit ontbijt toch een stuk beter en frisser en dacht om maar gewoon verder te rijden dan zien we wel wanneer we ergens een tukkie gaan doen. Op dat moment dacht ik....Anco zal wel inmiddels al gefinished zijn maar zo erg was het ook weer niet. Hij is rond 11:30 gefinished en kwam daarmee op een gemiddelde snelheid van bijna 30 kmh uit en dat over 400 km.....helmpje af hoor. Voor mij zou het erg mooi zijn als ik boven de 20 kmh gemiddeld zou komen.
Het suk tussen CP-02 en CP-03 loopt door een hele mooie omgeving net boven het roergebied. Ik neem me de tijd om daar toch van de omgevng te genieten en aangezien de temperatuur flink begint op te lopen is dat ook het verstandigste. Bij CP-03 in Isselburg net onder Dinxperlo ligt de buitentemperatuur al flink boven de 25 graden. Zaak dus om in de schaduw te blijven en ervoor te zorgen dat je bidons weer gevuld zijn, ook al is het nog maar 50 km na deze stop. Direct na Isselburg doemt de Nederlandse grens weer op bij Dinxperlo. Een heel herkenbaar plekje daar want tijdens het fietsweekend van TWC Noord-Limburg 2017 hadden we hier een pauzeplaats maar aangezien ik net mijn pauze gehad had toch maar doorrijden en wel 2 kilometer lang met de gele kruisjes van de grens aan de rechterkant van de weg in de goot. In de buurt van Aalten zie ik dan ergens een net gemaaid Hier rijden we 2 km over de grens. Maar het zouden ook 50 zware kilometers worden. Vermoeidheid in combinatie met de warmte begonnen flink door te werken en die laatste 50 km. Ondanks de vermoeidheid was ik toch aan het rekenen geslagen. Welke gemiddelde bewegingssnelheid zou ik halen? Ik merkte wel dat door de paar korte stopjes die ik het laastte stuk genomen had de snelheid tot net iets onder de 20 kmh was gedaald. Maar die 20 was zeker nog haalbaar. De laatste 30 km reed ik tegen de klok. Zou ik het halen of niet? En als je dan Boekelo inrijd dacht ik dat ik het weleens gehaald zou kunnen hebben. Zonder aarzelen dus meteen met de brevetkaart naar de organisator. Geklokte tijd 17:39 en achteraf bleek dat ik daarmee 2 minuten over had: Gemiddelde snelheid 20.03 kmh en toch ongeveer 1:30 uur sneller dan mijn vorige 400 km.
Mijn 17e brevet voltooid en inmiddels 11 maanden aaneengesloten brevetten gereden. De titel Randonneur Round The Year kan ik dus volgende maand in de wacht gaan slepen bij het 400 km brevet vanuit Amsterdam: De Zuiderzeeballade (9 juni) en later die maand ga ik mijn eerste poging ondernemen een 600km brevet te rijden vanuit Maastricht: Rondom de Ardennen (23 juni).
BRM#017 RRTY#11
Ik ben wel vaker de weg richting Boekelo gereden. Ik heb van 1989 tot 1993 gewerkt in Enschede en tijdens mijn sollicitatie aldaar heb ik ernaar geinformeerd wanneer de weg (N18) die op de landkaart stond als gepland klaar zou zijn. Nou....dat zou nog weleens lang kunnen duren kreeg ik als antwoord. Nu weet ik ook hoelang dat lang was want 3 dagen voor dit brevet is dat stuk weg open gegaan. Een hele verandeming om niet door alle kernen van de Achterhoek en Twenthe te moeten rijden.
Een late start heeft ook andere voordelen, vooral met mooi weer. Het terras bij de startlocatie zit vol en we krijgen een luid applaus bij de start. Morgen, 413 km verder komen we terug op deze locatie.
Het eerste stuk gaat goed en het tempo ligt hoog (30-33kmh) maar blijkbaar is dat nog te langzaam voor iemand die er met speels gemak vandoor gaat. Achteraf bleek dit Anco de Jong te zijn die de snelste tijd heeft gezet bij de LEL-2017 (London-Edinburgh-London = 1.400 km).
Rond middernacht arriveren we al op de eerste controle (CP-01) in Meppen: 85 km in 3 uur tijd. Tijd voor een rustpauze.
Na de stop ligt het tempo beduidend lager. Ik had al een stuk vóór Meppen de snelle groep laten gaan want dat zou ik nooit over 400 km vol gaan houden. Samen met Ian, een Britse student die in Utrecht studeert, rij ik verder de nacht in maar voor we Tecklenburg, de 2e controle bereiken laat ik hem gaan. Hij rijd gewoon sterker en op deze afstanden is het belangrijk je eigen ritme te rijden. De omgeving van Tecklenburg is erg mooi....kon ik me herinneren van het december brevet...alleen in het donker zie je daar bar weinig van. Vlak voor de controle twee hele pittige beklimmingen. De eerste gaat me goed af. Op tijd terug schakelen en je hartslag in de gate houden en jezelf vooral niet opblazen. De afdaling is toch wel afzien want de temperatuur was inmiddels gedaald tot 5 graden. De tweede beklimming gaat me ook goed af.....tot het laatste stuk het stijgingspercentage rond de 14% uit komt. Even stoppen en herstellen en zo maar weer verder naar boven. Mijn tweede poging heb ik al na 100 meter opgegeven en ben maar verder naar boven gelopen. Achteraf hoorde ik dat er maar weinigen dit stuk gefietst hebben. We zijn nu niet ver meer van CP-02 en ik ben wel toe aan een bakje warme koffie. CP-02 was een tankstation ten zuiden van Tecklenburg....met alleen nachtloket. Binnen zitten was er dus niet bij en nog een tegenvaller....koffiezet automaat was kapot...grrrrr... Dan maar een wat kortere pauze en de bespaarde tijd bij de volgende controle gebruiken om even een tukkie te doen.
De volgende controle in de buurt van Werne zouden we pas bereiken als het al licht is en het zonnetje al flink wat warmte op ons zou laten neerdalen. Ik nam me voor om als het warm genoeg was dat ik me dan ergens een stuk gras zou uitzoeken waar ik in het zonnetje uit de wind even een uurtje kon slapen want de vermoeidheid en slaap begonnen best wel al parten te spelen. CP-03 was bij een McDonalds en aangezien het al 6:30 was een mooi moment om eens het McDonalds ontbijt te proberen en na een kort oponthoud op zoek te gaan naar een slaapplaatsje in de vrije natuur.
Ik voelde me na dit ontbijt toch een stuk beter en frisser en dacht om maar gewoon verder te rijden dan zien we wel wanneer we ergens een tukkie gaan doen. Op dat moment dacht ik....Anco zal wel inmiddels al gefinished zijn maar zo erg was het ook weer niet. Hij is rond 11:30 gefinished en kwam daarmee op een gemiddelde snelheid van bijna 30 kmh uit en dat over 400 km.....helmpje af hoor. Voor mij zou het erg mooi zijn als ik boven de 20 kmh gemiddeld zou komen.
Het suk tussen CP-02 en CP-03 loopt door een hele mooie omgeving net boven het roergebied. Ik neem me de tijd om daar toch van de omgevng te genieten en aangezien de temperatuur flink begint op te lopen is dat ook het verstandigste. Bij CP-03 in Isselburg net onder Dinxperlo ligt de buitentemperatuur al flink boven de 25 graden. Zaak dus om in de schaduw te blijven en ervoor te zorgen dat je bidons weer gevuld zijn, ook al is het nog maar 50 km na deze stop. Direct na Isselburg doemt de Nederlandse grens weer op bij Dinxperlo. Een heel herkenbaar plekje daar want tijdens het fietsweekend van TWC Noord-Limburg 2017 hadden we hier een pauzeplaats maar aangezien ik net mijn pauze gehad had toch maar doorrijden en wel 2 kilometer lang met de gele kruisjes van de grens aan de rechterkant van de weg in de goot. In de buurt van Aalten zie ik dan ergens een net gemaaid Hier rijden we 2 km over de grens. Maar het zouden ook 50 zware kilometers worden. Vermoeidheid in combinatie met de warmte begonnen flink door te werken en die laatste 50 km. Ondanks de vermoeidheid was ik toch aan het rekenen geslagen. Welke gemiddelde bewegingssnelheid zou ik halen? Ik merkte wel dat door de paar korte stopjes die ik het laastte stuk genomen had de snelheid tot net iets onder de 20 kmh was gedaald. Maar die 20 was zeker nog haalbaar. De laatste 30 km reed ik tegen de klok. Zou ik het halen of niet? En als je dan Boekelo inrijd dacht ik dat ik het weleens gehaald zou kunnen hebben. Zonder aarzelen dus meteen met de brevetkaart naar de organisator. Geklokte tijd 17:39 en achteraf bleek dat ik daarmee 2 minuten over had: Gemiddelde snelheid 20.03 kmh en toch ongeveer 1:30 uur sneller dan mijn vorige 400 km.
Mijn 17e brevet voltooid en inmiddels 11 maanden aaneengesloten brevetten gereden. De titel Randonneur Round The Year kan ik dus volgende maand in de wacht gaan slepen bij het 400 km brevet vanuit Amsterdam: De Zuiderzeeballade (9 juni) en later die maand ga ik mijn eerste poging ondernemen een 600km brevet te rijden vanuit Maastricht: Rondom de Ardennen (23 juni).
BRM#017 RRTY#11
Reacties
Een reactie posten