BRM 600 Maastricht [Rondom de Ardennen]
Zaterdagochtend 5:30 en de wekker roept me dat vandaag een grote dag gaat worden. Het is immers de eerste keer dat ik aan een 600km brevet ga deelnemen. Na 3 maal een 400 gereden te hebben denk ik er wel aan toe te zijn dit ook te kunnen. Alleen hoe ga ik het indelen? Waar verwacht ik te kunnen eten, waar is drinkvoorraad aan te vullen en waar zou ik kunnen slapen? Waar ik de 200 en 300 brevetten gewoon gestart ben zonder voorbereiding tuur ik nu al dagen voor de start op Google Maps naar restaurants en hun openingstijden en speur ik met Street View naar slaap gelegenheden maar op het gegeven moment denk ik....laat het maar gebeuren en we zien wel.
Ik zou rond 8:00 uur in Maastricht zijn maar had er al bij vermeld dat mezelf kennende dit wel weer een kwartiertje later zou gaan worden en aldus geschiedde ook.
Vandaag starte het ongekende aantal van ruim 50 personen aan dit brevet en na de gebruikelijke administratieve plichtplegingen "schiet" de organisator Jos Verstegen de randonneurs weg in zuidelijke richting. De Maas wordt ruim 15 kilometer gevolgd. Gelukkig is alles nog vlak maar dat vlakke komt abrubt een einde aan als we bij Richelle de Maas verlaten en doorklimmen naar 250 meter hoogte. Bij Nessonvoux dalen we af naar een rivierdal op 100 meter hoogte om direct erna weer terug te komen op 250 meter. De toon is gezet. Stijgen en dalen zou de komende 550 km de regel gaan worden met enkele vlakkere stukjes er tussendoor.
Als we door Gouvy rijden weet ik inmiddels dat we in de buurt van Luxemburg zitten. Vlak voor de Luxemburgse grens zit Jos op een picknicktafel met de geheime controle. Dit betekend voor ons een extra rustmoment, een blikje drinken, stroopwafels en vooral weer even gezellig babbelen. Vanuit deze picknick plaats kun je de Luxemburgse grens zien liggen.
We duiken Luxemburg in. Het valt echt op hoe de automobilisten hier met wielrenners omgaan. Waar je in Nederland gewoon bijna van de sokken gereden wordt en de automobilisten de mogelijkheid dat ze een fietser raken gewoon op de koop toe nemen houdt men hier echt rekening met fietsers. Denk je....even rustmoment en je stopt voor ruim 10 meter voor een weg om het verkeer door te laten rijden.....de auto's stoppen ruim voor de plek waar jij staat om je alle gelegenheid te geven toch over te steken.
Luxemburg is best wel heuvelachtig en de nodige hoogtemeters tikken onder de bandjes door. Ik had in mijn voorbereidingen een italiaan gevonden net voor de Franse Grens. Daar was de bedoeling te gaan eten maar Frank kwam met het voorstel ergens bij het station te gaan eten. Ok kijken we daar wel maar dat bleek niet zo'n interessante gelegenheid te zijn en ietsjes verder kwamen we een gezellig restaurant tegen waarvan de bazin afkomstig was uit Sint-Truiden en dus ook het converseren in het Nederlands mogelijk was. Na gegeten te hebben stuur ik een appje naar huis dat ik aan de Franse grens sta en Tessa reageert terug met: "Papa...je bent gek" en dat klonk best wel lief voor een meid van 14 jaar.
De nachtelijke rit door Frankrijk wordt zwaar vor mij want de vermoeidheid slaat toe. We volgen de Chiers naar Sedan en vanaf daar volgen we de Maas. In de vroege ochtend komen we aan in Charleville-Mézières alwaar we in gesprek raken met een groepje lokale jeugd die even naar de bakker zijn geweest als afsluiting van hun avondje stappen. Ze vinden het leuk dat wij shirts aanhebben met daarop de Franse tekst Randonneurs.
Na ons rustmoment gaan we verder stroomafwaarts langs de Maas. Het begint langzaam ochtend te worden en het wgezellig als we op gegeven moment ergens het opbouwen van een of andere markt tegen komen. Niet voor ons weggelegd dus gewoon door. In Givet ga ik even voor een lekker ontbijtje naar de lokale bakker. Na ontbijt even de oogjes sluiten leek ons goed plan .... alleen de lokale koster had andere plannen en na een kleine 10 minuutjes een poging te hebben ondernomen te slapen worden we door kerkklokken uit onze slaap gehouden. Meteen een signaal om maar gewoon verder te rijden. Die eerste markt was denk ik een slecht voorteken want de resterende 150km zouden we de nodige onderbrekingen hebben door markten, braderieën en kermissen met een paar wegopbrekingen erbij. Na de zoveelste kermis kwam er iemand op het leuke idee om de kortste weg te gaan nemen. Volgens track nog 40-45 km te gaan maar volgens kortste weg nog maar 30 km en omdat ik het wel beetje gehad had na al die opbrekingen ging ik met hem mee. Het nadeel van die kortse weg was dat je dan ging vie wegen waar je als fietser niet mocht komen. Met veel gehannes worden we gestuurd via Bilzen en dat is best wel een stuk met vervelende klimmetjes, vooral als je er al bijna 600km op hebt zitten.
Dit is mijn eerste 600km tocht die ik voltooi en ik had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen voltooien met alleen powernaps. Maar wat wel onveranderd blijft is dat je na zo'n tocht een enorme honger hebt. Navraag of we bij StayOkay (de finish) in Maastricht wat te eten konden krijgen gaf als resultaat dat de keuken gesloten was en dat er een groep scholieren uit Schotland in het restaurant zat te eten. Ik zou even kunnen vragen of jullie bij dat buffet zouden kunnen aanschuiven...het is Mexicaans eten. Als je honger hebt smaakt alles goed en kijk maar of het kan. De jeugd was uitgegeten en er was nog enorm veel eten over dus dat aanschuiven was geen enkel probleem. Na de maaltijd nog even een toetje en kop koffie en terug naar mijn auto waar ik even een paar uurtjes de oogjes dichtdruk voor ik daadwerkelijk aanrij richting huis.
Een nieuwe mijlpaal bereikt....op naar de 1000km over een paar weken ook hier vanuit Maastricht.
BRM#019
Ik zou rond 8:00 uur in Maastricht zijn maar had er al bij vermeld dat mezelf kennende dit wel weer een kwartiertje later zou gaan worden en aldus geschiedde ook.
Vandaag starte het ongekende aantal van ruim 50 personen aan dit brevet en na de gebruikelijke administratieve plichtplegingen "schiet" de organisator Jos Verstegen de randonneurs weg in zuidelijke richting. De Maas wordt ruim 15 kilometer gevolgd. Gelukkig is alles nog vlak maar dat vlakke komt abrubt een einde aan als we bij Richelle de Maas verlaten en doorklimmen naar 250 meter hoogte. Bij Nessonvoux dalen we af naar een rivierdal op 100 meter hoogte om direct erna weer terug te komen op 250 meter. De toon is gezet. Stijgen en dalen zou de komende 550 km de regel gaan worden met enkele vlakkere stukjes er tussendoor.
Als we door Gouvy rijden weet ik inmiddels dat we in de buurt van Luxemburg zitten. Vlak voor de Luxemburgse grens zit Jos op een picknicktafel met de geheime controle. Dit betekend voor ons een extra rustmoment, een blikje drinken, stroopwafels en vooral weer even gezellig babbelen. Vanuit deze picknick plaats kun je de Luxemburgse grens zien liggen.
We duiken Luxemburg in. Het valt echt op hoe de automobilisten hier met wielrenners omgaan. Waar je in Nederland gewoon bijna van de sokken gereden wordt en de automobilisten de mogelijkheid dat ze een fietser raken gewoon op de koop toe nemen houdt men hier echt rekening met fietsers. Denk je....even rustmoment en je stopt voor ruim 10 meter voor een weg om het verkeer door te laten rijden.....de auto's stoppen ruim voor de plek waar jij staat om je alle gelegenheid te geven toch over te steken.
Luxemburg is best wel heuvelachtig en de nodige hoogtemeters tikken onder de bandjes door. Ik had in mijn voorbereidingen een italiaan gevonden net voor de Franse Grens. Daar was de bedoeling te gaan eten maar Frank kwam met het voorstel ergens bij het station te gaan eten. Ok kijken we daar wel maar dat bleek niet zo'n interessante gelegenheid te zijn en ietsjes verder kwamen we een gezellig restaurant tegen waarvan de bazin afkomstig was uit Sint-Truiden en dus ook het converseren in het Nederlands mogelijk was. Na gegeten te hebben stuur ik een appje naar huis dat ik aan de Franse grens sta en Tessa reageert terug met: "Papa...je bent gek" en dat klonk best wel lief voor een meid van 14 jaar.
De nachtelijke rit door Frankrijk wordt zwaar vor mij want de vermoeidheid slaat toe. We volgen de Chiers naar Sedan en vanaf daar volgen we de Maas. In de vroege ochtend komen we aan in Charleville-Mézières alwaar we in gesprek raken met een groepje lokale jeugd die even naar de bakker zijn geweest als afsluiting van hun avondje stappen. Ze vinden het leuk dat wij shirts aanhebben met daarop de Franse tekst Randonneurs.
Na ons rustmoment gaan we verder stroomafwaarts langs de Maas. Het begint langzaam ochtend te worden en het wgezellig als we op gegeven moment ergens het opbouwen van een of andere markt tegen komen. Niet voor ons weggelegd dus gewoon door. In Givet ga ik even voor een lekker ontbijtje naar de lokale bakker. Na ontbijt even de oogjes sluiten leek ons goed plan .... alleen de lokale koster had andere plannen en na een kleine 10 minuutjes een poging te hebben ondernomen te slapen worden we door kerkklokken uit onze slaap gehouden. Meteen een signaal om maar gewoon verder te rijden. Die eerste markt was denk ik een slecht voorteken want de resterende 150km zouden we de nodige onderbrekingen hebben door markten, braderieën en kermissen met een paar wegopbrekingen erbij. Na de zoveelste kermis kwam er iemand op het leuke idee om de kortste weg te gaan nemen. Volgens track nog 40-45 km te gaan maar volgens kortste weg nog maar 30 km en omdat ik het wel beetje gehad had na al die opbrekingen ging ik met hem mee. Het nadeel van die kortse weg was dat je dan ging vie wegen waar je als fietser niet mocht komen. Met veel gehannes worden we gestuurd via Bilzen en dat is best wel een stuk met vervelende klimmetjes, vooral als je er al bijna 600km op hebt zitten.
Dit is mijn eerste 600km tocht die ik voltooi en ik had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen voltooien met alleen powernaps. Maar wat wel onveranderd blijft is dat je na zo'n tocht een enorme honger hebt. Navraag of we bij StayOkay (de finish) in Maastricht wat te eten konden krijgen gaf als resultaat dat de keuken gesloten was en dat er een groep scholieren uit Schotland in het restaurant zat te eten. Ik zou even kunnen vragen of jullie bij dat buffet zouden kunnen aanschuiven...het is Mexicaans eten. Als je honger hebt smaakt alles goed en kijk maar of het kan. De jeugd was uitgegeten en er was nog enorm veel eten over dus dat aanschuiven was geen enkel probleem. Na de maaltijd nog even een toetje en kop koffie en terug naar mijn auto waar ik even een paar uurtjes de oogjes dichtdruk voor ik daadwerkelijk aanrij richting huis.
Een nieuwe mijlpaal bereikt....op naar de 1000km over een paar weken ook hier vanuit Maastricht.
BRM#019
Reacties
Een reactie posten