BRM 200 Bergen op Zoom [Luctor et Emergo]
Voor vandaag staat het rondje Zeeland op de agenda. Hadden we bij de vorige editie jaar nog te kampen met een flinke wind....vandaag viel de wind reuze mee en dat was maar goed ook want de temperatuur in de ochtend zat rond of zelfs iets onder het vriespunt. Dat wordt dus bivakmuts en overige onderdelen van de winteruitrusting in gebruik gaan nemen.
Na een kop koffie en de administratieve plichtplegingen gaan we op pad voor ons rondje Zuid-Beveland, Walcheren, Noord-Beveland, Schouwen-Duiveland en Tholen.
De eerste kilometers rijden we door de bosrijke omgeving rondom Bergen op Zoom maar al spoedig volgen we de spoorlijn naar Vlissingen. Dit spoor, ook bekend als Zeeuwse Lijn en Staatslijn F gaat op verschillende punten door dijken heen. Hieraan is heel duidelijk te zien dat we in een behoorlijk laaggelegen stukje Nederland rijden welk steeds in gevecht met de zee was en boven blijft. De latijnse spreuk Luctor et Emergo (ik worstel en kom boven) is ook een erg toepasselijke spreuk voor het wapen van Zeeland en is ook tevens de naamgever van dit brevet.
Na ca 50 km gefietst te hebben zien we al de kerncentrale van Borssele liggen met direct ernaast de kolencentrale en om het energieplaatje compleet te maken liggen er een klein stukje verder in de haven van Vlissingen een hele stapel met rotorbladen voor windturbines. Dan denk je dat je bijna in Vlissingen bent maar vergis je niet....Vlissingen zelf is nog 20 km fietsen maar gelukkig wordt die afstand zonder problemnen gereden. In Vlissingen aangekomen beleven we weer hachlijke momenten. We rijden in een aanzienlijke groep en een wagen gaat die groep passeren in een bocht. Niet de meest slimme actie maar er is ruimte ofschoon je je kunt afvragen of het verstandig was wat de automobilist deed. Een van onze Waalse mede-randonneurs vond het overduidelijk géén slimme actie en slaat op de wagen met vlakke hand. Gevolg: Boze chauffeur springt uit wagen en begint te schelden maar gelukkig blijft het hierbij. Iets verder krijgen we te maken met wat oponthoud: weg afgesloten en een klein stukje verder staan diverse Zwarte Pieten langs de kant van de weg. Dit betekend dus stapvoets doorrijden en niet vanwege de Pieten maar wel vanwege de kleine kinderen die zomaar pardoes voor je fiets de weg kunnen oversteken. Iets verder is het weer rustig en beklimmen we de dijk in de richting van het standbeeld van de beroemdste zoon van Vlissingen: Michiel Adriaenszoon de Ruyter. Hierna is het nog een klein stukje boulevard en CP-01 is bereikt. Tijd voor een stempel, warme koffie en even rustig zitten.
Na de eerste controle valt meestal altijd wel alles uit elkaar. Deze rit zou daarin niet anders zijn en ik rij alleen over de boulevard van Vlissingen richting Westkapelle. Onderweg nog even gekeken of ik het verlaten strandhuis van Blöf kon vinden in Zoutelande en inderdaad....er stond iets wat erop leek maar was niet echt verlaten. Direct na dat punt ging de tocht verder over de duin naar het achterland. Ik belandde daar midden in een of andere wandeltocht. Luid kakelende dames op leeftijd met Nordic Walking stokken die zo druk zijn met kakelen dat ze niet eens erg in hebben dat er een fietser stil staat en waar ze dan bijna tegenaan lopen. Dit was meer hilarisch dan wat anders maar minder prettig vond ik de groep van het mannelijke geslacht (om het woord heer te vermijden) die daar in veel te korte broeken en veel te strakke bovenkleding (je kunt ook zeggen dat ze veel te dik waren) en met een foeilelijke hoed op en met een startnummer (dus waren ze belangrijk .... meende ze) een weg baanden tussen de andere wandelaars en ook vonden dat ik in de weg stond aan hun gemompel en gebaren te merken.
Als de stroom wandelaars voorbij is fiets ik rustig door naar Westkapelle om vervolgens via Domburg en Oostkapelle aan te komen bij de Veerse Gatdam: het 3e bouwwerk van de Deltawerken. Als je erover fietst merk je eigenlijk amper dat je over een van de Deltawerken aan het fietsen bent maar dat wordt snel anders als we over de Oosterscheldekering....een héél indrukwekkend bouwwerk waarbij je jezelf heel nietig en klein voelt. Tussendoor ook nog even een bezichtiging van Neeltje Jans: het werkeiland waar alle peilers voor de Oosterscheldekering zijn gefabriceerd.
Na de Oosterscheldekering doorkruisen we Schouwen-Duivenland om vervolgens een 30km langs en met uitzicht op de Grevelingen naar de Grevelingendam te rijden. Daar waar Grevelingendam en Philipsdam elkaar raken ligt restaurant Grevelingen en dat is tevens onze tweede stempelplaats. Ik besluit hier een hapje te eten en ik ben bijzonder verrast op positieve wijze van de geserveerde vissoep.
Na deze stop rijden we met een groepje verder. Het leuke is dat er een randonneur uit Ossendrecht meerijdt in dit groepje en die heeft nog wat wetenswaardigheden zoals dat Tholen, waar we op dat moment overheen fietsen, het meest gereformeerde eiland van Zeeland is en waarschijnlijk van geheel Nederland. Maar Tholen is niet zo enorm groot en al spoedig steken we bij de plaats Tholen het Schelde-Rijnkanaal over en zijn we weer aangeland in Noord-Brabant. De lichtgloed verraad al dat we dichtbij Bergen op Zoom zijn. Voor ons rest alleen nog dwars door deze stad heen te rijden en aan de andere kant van de stad onze laatste stempel op te halen.
BRM#046
Na een kop koffie en de administratieve plichtplegingen gaan we op pad voor ons rondje Zuid-Beveland, Walcheren, Noord-Beveland, Schouwen-Duiveland en Tholen.
De eerste kilometers rijden we door de bosrijke omgeving rondom Bergen op Zoom maar al spoedig volgen we de spoorlijn naar Vlissingen. Dit spoor, ook bekend als Zeeuwse Lijn en Staatslijn F gaat op verschillende punten door dijken heen. Hieraan is heel duidelijk te zien dat we in een behoorlijk laaggelegen stukje Nederland rijden welk steeds in gevecht met de zee was en boven blijft. De latijnse spreuk Luctor et Emergo (ik worstel en kom boven) is ook een erg toepasselijke spreuk voor het wapen van Zeeland en is ook tevens de naamgever van dit brevet.Na ca 50 km gefietst te hebben zien we al de kerncentrale van Borssele liggen met direct ernaast de kolencentrale en om het energieplaatje compleet te maken liggen er een klein stukje verder in de haven van Vlissingen een hele stapel met rotorbladen voor windturbines. Dan denk je dat je bijna in Vlissingen bent maar vergis je niet....Vlissingen zelf is nog 20 km fietsen maar gelukkig wordt die afstand zonder problemnen gereden. In Vlissingen aangekomen beleven we weer hachlijke momenten. We rijden in een aanzienlijke groep en een wagen gaat die groep passeren in een bocht. Niet de meest slimme actie maar er is ruimte ofschoon je je kunt afvragen of het verstandig was wat de automobilist deed. Een van onze Waalse mede-randonneurs vond het overduidelijk géén slimme actie en slaat op de wagen met vlakke hand. Gevolg: Boze chauffeur springt uit wagen en begint te schelden maar gelukkig blijft het hierbij. Iets verder krijgen we te maken met wat oponthoud: weg afgesloten en een klein stukje verder staan diverse Zwarte Pieten langs de kant van de weg. Dit betekend dus stapvoets doorrijden en niet vanwege de Pieten maar wel vanwege de kleine kinderen die zomaar pardoes voor je fiets de weg kunnen oversteken. Iets verder is het weer rustig en beklimmen we de dijk in de richting van het standbeeld van de beroemdste zoon van Vlissingen: Michiel Adriaenszoon de Ruyter. Hierna is het nog een klein stukje boulevard en CP-01 is bereikt. Tijd voor een stempel, warme koffie en even rustig zitten.
Na de eerste controle valt meestal altijd wel alles uit elkaar. Deze rit zou daarin niet anders zijn en ik rij alleen over de boulevard van Vlissingen richting Westkapelle. Onderweg nog even gekeken of ik het verlaten strandhuis van Blöf kon vinden in Zoutelande en inderdaad....er stond iets wat erop leek maar was niet echt verlaten. Direct na dat punt ging de tocht verder over de duin naar het achterland. Ik belandde daar midden in een of andere wandeltocht. Luid kakelende dames op leeftijd met Nordic Walking stokken die zo druk zijn met kakelen dat ze niet eens erg in hebben dat er een fietser stil staat en waar ze dan bijna tegenaan lopen. Dit was meer hilarisch dan wat anders maar minder prettig vond ik de groep van het mannelijke geslacht (om het woord heer te vermijden) die daar in veel te korte broeken en veel te strakke bovenkleding (je kunt ook zeggen dat ze veel te dik waren) en met een foeilelijke hoed op en met een startnummer (dus waren ze belangrijk .... meende ze) een weg baanden tussen de andere wandelaars en ook vonden dat ik in de weg stond aan hun gemompel en gebaren te merken.
Als de stroom wandelaars voorbij is fiets ik rustig door naar Westkapelle om vervolgens via Domburg en Oostkapelle aan te komen bij de Veerse Gatdam: het 3e bouwwerk van de Deltawerken. Als je erover fietst merk je eigenlijk amper dat je over een van de Deltawerken aan het fietsen bent maar dat wordt snel anders als we over de Oosterscheldekering....een héél indrukwekkend bouwwerk waarbij je jezelf heel nietig en klein voelt. Tussendoor ook nog even een bezichtiging van Neeltje Jans: het werkeiland waar alle peilers voor de Oosterscheldekering zijn gefabriceerd.
Na de Oosterscheldekering doorkruisen we Schouwen-Duivenland om vervolgens een 30km langs en met uitzicht op de Grevelingen naar de Grevelingendam te rijden. Daar waar Grevelingendam en Philipsdam elkaar raken ligt restaurant Grevelingen en dat is tevens onze tweede stempelplaats. Ik besluit hier een hapje te eten en ik ben bijzonder verrast op positieve wijze van de geserveerde vissoep.
Na deze stop rijden we met een groepje verder. Het leuke is dat er een randonneur uit Ossendrecht meerijdt in dit groepje en die heeft nog wat wetenswaardigheden zoals dat Tholen, waar we op dat moment overheen fietsen, het meest gereformeerde eiland van Zeeland is en waarschijnlijk van geheel Nederland. Maar Tholen is niet zo enorm groot en al spoedig steken we bij de plaats Tholen het Schelde-Rijnkanaal over en zijn we weer aangeland in Noord-Brabant. De lichtgloed verraad al dat we dichtbij Bergen op Zoom zijn. Voor ons rest alleen nog dwars door deze stad heen te rijden en aan de andere kant van de stad onze laatste stempel op te halen.
BRM#046
Reacties
Een reactie posten