BRM 200 Heerlen [Ardennen Trip - OT]
Ook wel bekend onder de naam : Battle of the Bulge.
De voorspellingen waren niet zo gunstig: 200km met 2.800 hoogtemeters en vooral een temperatuur van 37 graden. Voordeel was dat we wel eerder mochten starten.
Na een kleine 50 km klapt mijn navigatie eruit. Ik krijg hem even later weer up and running maar het waren wel de eerste voortekenen van een memorabele rit.
Het klimmen met deze temperaturen is behoorlijk zwaar. De zon beukt op je lichaam en verkoeling door rijwind is er eenvoudigweg niet als je met 10kmh (of soms nog minder) bergop gaat.
Op ca 50 km nabij Eupen is een drinkwaterpunt gemarkeerd. Bij deze temperaturen een hele welkome stop. Het is nog vroeg en ik heb pas 1 bidon leeg maar toch maar bijvullen want je weet maar nooit.
Na de korte drinkwaterstop gaat het omhoog. We klimmen naar het oude hoogste punt van België: Baraque Michel. Nadat de Oostkantons bij België toegevoegd werden werd het hoogste punt de Signal de Botrange waar we net niet zullen passeren. De afdaling naar Malmedy is er een om van te genieten. Met gemak draai ik de molen rond zo rond de 40 kmh over langere tijd. De afdaling is ook ca 15 km lang.
Op een gegeven moment begint de warmte zo erg tegen te werken en het feit dat ik niet echt iets kan eten werkt ook al niet meer mee. Ik besluit even ergens te gaan zitten in de schaduw en mijn ogen voor korte tijd te sluiten. Na een halfuurtje vervolg ik mijn weg. Na Malmedy vervolgen we met wat kleinere klimmetjes naar Stavelot en op ca 100km zit Jo met een flinke lading koele drinkwater flesjes.
Met frisse moed gaan we weer op pad en dan realiseer ik me al dat het voltooien binnen de gestelde tijd een opgave gaat worden. Als ik dan bij Banneux aankom moet ik echt iets te eten krijgen en mijn drinkwater is ook op. De route loopt niet echt langs supermarkten en zo dus ik moet een stuk omrijden.....en dan begeeft mijn navigatie het en ik krijg hem verder niet meer aan de praat. Dan besluit ik maar even op de telefoon door te navigeren en weldra kan ik bij een supermarkt mijn voorraden weer aanvullen.
Als dan ook nog vlak voor Herve mijn telefoon het begeeft is het drama compleet. Dat wordt op basis van papier maar proberen of we de weg terug kunnen vinden. Dit gaat overigens wonderbaarlijk goed en ik kom redelijk binnen de tijd bij de grens aan. Daarna wordt het zoeken en het blijkt dat ik niet de meest korte weg gekozen heb maar heb wel voorkomen dat ik extra hoogtemeters moet gaan maken. Het laatste stuk naar Landgraaf is helemaal een drama aangezien ik de weg niet echt ken in deze stadse regio. Diverse malen de weg mogen vragen en toch nog gelukt zonder al te veel verkeerd rijden maar wel met flink oponthoud om steeds weer mensen te zoeken waar je iets aan kunt vragen.
Als ik uiteindelijk bij de finish aankom blijkt dat ik de allerlaatste ben. Jo heeft het schip verlaten ongeveer een half uur voordat ik arriveerde. Met de tijd die we eerder hebben mogen starten erbij geteld blijkt dat ik ruim buiten de tijd ben en dat dit niet gehomologeerd wordt is dan ook niet meer dan logisch.
Door de hitte was ik erg vroeg op pad gegaan en daardoor ook niet van een fatsoenlijke nachtrust kunnen genieten. Door de hitte was het voor mij ook erg lastig om te eten. Het eerste krentenbolletje lukte nog wel maar de tweede bleef gewoon in mijn mond hangen. Mijn brandstof heb ik daarna via snoepgoed binnen gekregen en dat mijn navigatie het vervolgens begaf en mijn telefoon ook niet oplaadde (powerbank bleek de schuldige te zijn) dan was dit resultaat ook eigenlijk niet meer dan logisch. Weer een ervaring rijker.
OT
De voorspellingen waren niet zo gunstig: 200km met 2.800 hoogtemeters en vooral een temperatuur van 37 graden. Voordeel was dat we wel eerder mochten starten.
Na een kleine 50 km klapt mijn navigatie eruit. Ik krijg hem even later weer up and running maar het waren wel de eerste voortekenen van een memorabele rit.
Het klimmen met deze temperaturen is behoorlijk zwaar. De zon beukt op je lichaam en verkoeling door rijwind is er eenvoudigweg niet als je met 10kmh (of soms nog minder) bergop gaat.
Op ca 50 km nabij Eupen is een drinkwaterpunt gemarkeerd. Bij deze temperaturen een hele welkome stop. Het is nog vroeg en ik heb pas 1 bidon leeg maar toch maar bijvullen want je weet maar nooit.
Na de korte drinkwaterstop gaat het omhoog. We klimmen naar het oude hoogste punt van België: Baraque Michel. Nadat de Oostkantons bij België toegevoegd werden werd het hoogste punt de Signal de Botrange waar we net niet zullen passeren. De afdaling naar Malmedy is er een om van te genieten. Met gemak draai ik de molen rond zo rond de 40 kmh over langere tijd. De afdaling is ook ca 15 km lang.
Op een gegeven moment begint de warmte zo erg tegen te werken en het feit dat ik niet echt iets kan eten werkt ook al niet meer mee. Ik besluit even ergens te gaan zitten in de schaduw en mijn ogen voor korte tijd te sluiten. Na een halfuurtje vervolg ik mijn weg. Na Malmedy vervolgen we met wat kleinere klimmetjes naar Stavelot en op ca 100km zit Jo met een flinke lading koele drinkwater flesjes.
Met frisse moed gaan we weer op pad en dan realiseer ik me al dat het voltooien binnen de gestelde tijd een opgave gaat worden. Als ik dan bij Banneux aankom moet ik echt iets te eten krijgen en mijn drinkwater is ook op. De route loopt niet echt langs supermarkten en zo dus ik moet een stuk omrijden.....en dan begeeft mijn navigatie het en ik krijg hem verder niet meer aan de praat. Dan besluit ik maar even op de telefoon door te navigeren en weldra kan ik bij een supermarkt mijn voorraden weer aanvullen.
Als dan ook nog vlak voor Herve mijn telefoon het begeeft is het drama compleet. Dat wordt op basis van papier maar proberen of we de weg terug kunnen vinden. Dit gaat overigens wonderbaarlijk goed en ik kom redelijk binnen de tijd bij de grens aan. Daarna wordt het zoeken en het blijkt dat ik niet de meest korte weg gekozen heb maar heb wel voorkomen dat ik extra hoogtemeters moet gaan maken. Het laatste stuk naar Landgraaf is helemaal een drama aangezien ik de weg niet echt ken in deze stadse regio. Diverse malen de weg mogen vragen en toch nog gelukt zonder al te veel verkeerd rijden maar wel met flink oponthoud om steeds weer mensen te zoeken waar je iets aan kunt vragen.
Als ik uiteindelijk bij de finish aankom blijkt dat ik de allerlaatste ben. Jo heeft het schip verlaten ongeveer een half uur voordat ik arriveerde. Met de tijd die we eerder hebben mogen starten erbij geteld blijkt dat ik ruim buiten de tijd ben en dat dit niet gehomologeerd wordt is dan ook niet meer dan logisch.
Door de hitte was ik erg vroeg op pad gegaan en daardoor ook niet van een fatsoenlijke nachtrust kunnen genieten. Door de hitte was het voor mij ook erg lastig om te eten. Het eerste krentenbolletje lukte nog wel maar de tweede bleef gewoon in mijn mond hangen. Mijn brandstof heb ik daarna via snoepgoed binnen gekregen en dat mijn navigatie het vervolgens begaf en mijn telefoon ook niet oplaadde (powerbank bleek de schuldige te zijn) dan was dit resultaat ook eigenlijk niet meer dan logisch. Weer een ervaring rijker.
OT
Reacties
Een reactie posten