BRM 200 Heerlen [Mariawald]
Waar ik na de 1e corona-vaccinatie binnen 24 uur een brevet reedt (Valkenswaard) dacht ik dat dat bij de 2e vaccinatie maar hetzelfe moest zijn.
Aangezien het dezelfde route was als vorig jaar waren er voor mij dit jaar eigenlijk geen tegeltjes te scoren.....maar op het einde heb ik toch nog wat gevonden.
In de ochtend is het heerlijk weer. Het probleem is als je vrij laat vertrekt dat je dan onderweg ook weinig andere mensen tegenkomt omdat ik al niet de sterkste klimmer ben.
Lange tijd kan ik als baken de koeltorens van Weisweiler gebruiken. Weinig tot geen wind dus dat levert een mooie rookzuil op die heel ver te zien is.
Na Weisweiler gaat de route nog verder oostelijk richting Düren en daar buigen we af naar het zuiden waarna het echte klimwerk gaat beginnen. Het eerste klimmetje gaat naar 250m waarna de afdaling ons brengt naar het stuwmeer Obermaubach. Dit stuwmeer in de Rur/Roer is een uitgelezen mogelijkheid om een mooie contrrole foto te maken. De weersvoorspellingen waren dat er later op de dag stevige onweersbuien vanuit het zuiden zouden komen dus eigenlijk zo min mogelijk tijd verdoen met pauzes en snel doorrijden na de noodzakelijke foto gemaakt te hebben als bewijs.
Het volgende stuk naar Nideggen en Heimbach loopt geleidelijk op en na Heimbach wordt het steviger klimmen naar Kall waar ook meteen de tweede controle is. Naast het station ligt een REWE supermarkt en ik kies ervoor daar te gaan kijken wat ze aan yoghurt hebben en water aanvullen. Helaas kennen ze in Duistland niet de pakken yoghurt met vruchten zoals we die in Nederland kennen. Enige aan vruchtenyoghurt wat je kunt krijgen zijn kleine toetjes maar ik volat niet met een toetje als hoofdmaaltijd .... dus dan maar een pot van een halve liter gewone yoghurt waar ik een klein potje jam bij koop....geen slecht alternatief al zeg ik het zelf. De kassabon voldoet prima als controle middel en verder naar Mariawald.
ALs je dacht het ergste aanbeklimmingen gehad te hebben dan kom je bedrogen uit....hierna begint het pas. Na Kall een korte afdaling waarna we gaan klimmen naar Wolfgarten op ruim 500m hoogte. Het mooiste van een flinke berg is dat je als je op de top bent ook een heerlijke afdaling hebt. Zo ook in dit geval waarbij we dan op ca 1/3 van de afdaling komen langs de naamgever van dit brevet: het klooster Mariawald. Ook dit jaar stop ik weer even hier maar in dit geval alleen even om een foto te maken.
Ondanks de vele hoogtemeters is het best wel genieten hier van deze tocht, ondanks dat ik geen klimmer ben. Maar als je dan tijdens een stevige beklimming de kramp in je bovenbeen volet schieten begint het toch wel vervelend te worden. Even stoppen en je been wat rust gunnen. Drinken en beetje masseren. Dit betekend dus verder niet teveel rare dingen meer doen. Die kramp zou nog 2 a 3 maal terugkomen in mindere mate maar vervelend blijft het wel.
Langzaam merk je dat de wegen wat vochtiger zijn. Betekend dus dat er daar al regen gevallen is. De temperatuur is nog goed dus doorkoetsen naar de volgende controle. Net na Kornelimünster begint het licht te regenen. Ik besluit vast mijn jas en regenjas en beenstukken aan te trekken want dit kon weleens een wat langere en stevigere bui worden. Helaas kreeg ik gelijk want niet veel verder, vlak voor Eynatten begint het er met bakken uit te vallen. Bij het afslaan zie ik in een ooghoek een bushokje staan en ik besluit dan ook om daar het ergste van de bui te gaan afwachten. Inmiddels ook onweer dus absoluut geen verkeerde keuze te schuilen. Vrij spoedig krijg ik gezelschap van een lokal die stukje was gaan fietsen op zijn MTB maar verrast werd door de regen. Hij zat op ca 3km van huis. Op buienradar zie ik dat er best wel wat fikse buien onderweg zijn. In het gunstigste geval zal het na ruim een half uur stoppen met regenen maar als de rij met buien een klein stukje verder naar het westen trekt krijg ik alsnog de volle laag over mij heen. Als dan nar ruim een half uur het flink minder begint te regenen besluit ik verder te gaan. Als ik bij de controle in Eynatten kom regent het nog en ik maak een vluchtige foto om maar snel door te kunnen rijden.
Op dat moment begint het tellen voor mij. Ik heb immers best wel wat tijd verloren door kramp en noodweer dus...hoeveel tijd heb ik nog over? Heb ik wel tijd om mijn extra stukje te rijden voor wat tegeltjes? Alle extra stukjes zaten na de controle in Eynatten en ik meende ergens iets van een half uur over te houden ..... moet dus kunnen.
Het eerste stukje bij Hasset: 3 km voor 3 extra tegeltjes. Het tweede stukje bij Preuswald: 1.5 km voor 1 tegeltje. Laatste stuk 4 km voor 2 tegeltjes waarbij wel een heel belangrijk tegeltje zat. Ik miste namelijk een stukje van ca 500m2 aan de Pannesheiderstraat in Bleijerheide. Hiermee was de gehele provincie Limburg dichtgetegeld....althans .... het Nederlandse gedeelte.
Als ik het fietspad richting Snowworld inrijdt zie ik de treinwagons staan. Die had ik nog graag op de foto gezet maar helaas was er al te weinig licht waardoor een mooie foto met een telefoon eigenlijk niet meer te doen was.
Ik arriveer als laatste en de organisatie zit te wachten op mij om naar huis te kunnen. Ja ik wist dat ik aan de late kant was maar als je dan het resultaat met die van de twee edities ervoor gaat vergelijken dan valt het allemaal wel mee. Twee jaar geleden met Marcel Aarts in 12:19 en vorig jaar solo in 12:23. Dan is die 12:45 met 45 minuten schuilen voor onweer niet eens zo slecht dus.
BRM#056 RRTY#02
Aangezien het dezelfde route was als vorig jaar waren er voor mij dit jaar eigenlijk geen tegeltjes te scoren.....maar op het einde heb ik toch nog wat gevonden.
In de ochtend is het heerlijk weer. Het probleem is als je vrij laat vertrekt dat je dan onderweg ook weinig andere mensen tegenkomt omdat ik al niet de sterkste klimmer ben.
Lange tijd kan ik als baken de koeltorens van Weisweiler gebruiken. Weinig tot geen wind dus dat levert een mooie rookzuil op die heel ver te zien is.
Na Weisweiler gaat de route nog verder oostelijk richting Düren en daar buigen we af naar het zuiden waarna het echte klimwerk gaat beginnen. Het eerste klimmetje gaat naar 250m waarna de afdaling ons brengt naar het stuwmeer Obermaubach. Dit stuwmeer in de Rur/Roer is een uitgelezen mogelijkheid om een mooie contrrole foto te maken. De weersvoorspellingen waren dat er later op de dag stevige onweersbuien vanuit het zuiden zouden komen dus eigenlijk zo min mogelijk tijd verdoen met pauzes en snel doorrijden na de noodzakelijke foto gemaakt te hebben als bewijs.
Het volgende stuk naar Nideggen en Heimbach loopt geleidelijk op en na Heimbach wordt het steviger klimmen naar Kall waar ook meteen de tweede controle is. Naast het station ligt een REWE supermarkt en ik kies ervoor daar te gaan kijken wat ze aan yoghurt hebben en water aanvullen. Helaas kennen ze in Duistland niet de pakken yoghurt met vruchten zoals we die in Nederland kennen. Enige aan vruchtenyoghurt wat je kunt krijgen zijn kleine toetjes maar ik volat niet met een toetje als hoofdmaaltijd .... dus dan maar een pot van een halve liter gewone yoghurt waar ik een klein potje jam bij koop....geen slecht alternatief al zeg ik het zelf. De kassabon voldoet prima als controle middel en verder naar Mariawald.
ALs je dacht het ergste aanbeklimmingen gehad te hebben dan kom je bedrogen uit....hierna begint het pas. Na Kall een korte afdaling waarna we gaan klimmen naar Wolfgarten op ruim 500m hoogte. Het mooiste van een flinke berg is dat je als je op de top bent ook een heerlijke afdaling hebt. Zo ook in dit geval waarbij we dan op ca 1/3 van de afdaling komen langs de naamgever van dit brevet: het klooster Mariawald. Ook dit jaar stop ik weer even hier maar in dit geval alleen even om een foto te maken.
Ondanks de vele hoogtemeters is het best wel genieten hier van deze tocht, ondanks dat ik geen klimmer ben. Maar als je dan tijdens een stevige beklimming de kramp in je bovenbeen volet schieten begint het toch wel vervelend te worden. Even stoppen en je been wat rust gunnen. Drinken en beetje masseren. Dit betekend dus verder niet teveel rare dingen meer doen. Die kramp zou nog 2 a 3 maal terugkomen in mindere mate maar vervelend blijft het wel.
Langzaam merk je dat de wegen wat vochtiger zijn. Betekend dus dat er daar al regen gevallen is. De temperatuur is nog goed dus doorkoetsen naar de volgende controle. Net na Kornelimünster begint het licht te regenen. Ik besluit vast mijn jas en regenjas en beenstukken aan te trekken want dit kon weleens een wat langere en stevigere bui worden. Helaas kreeg ik gelijk want niet veel verder, vlak voor Eynatten begint het er met bakken uit te vallen. Bij het afslaan zie ik in een ooghoek een bushokje staan en ik besluit dan ook om daar het ergste van de bui te gaan afwachten. Inmiddels ook onweer dus absoluut geen verkeerde keuze te schuilen. Vrij spoedig krijg ik gezelschap van een lokal die stukje was gaan fietsen op zijn MTB maar verrast werd door de regen. Hij zat op ca 3km van huis. Op buienradar zie ik dat er best wel wat fikse buien onderweg zijn. In het gunstigste geval zal het na ruim een half uur stoppen met regenen maar als de rij met buien een klein stukje verder naar het westen trekt krijg ik alsnog de volle laag over mij heen. Als dan nar ruim een half uur het flink minder begint te regenen besluit ik verder te gaan. Als ik bij de controle in Eynatten kom regent het nog en ik maak een vluchtige foto om maar snel door te kunnen rijden.
Op dat moment begint het tellen voor mij. Ik heb immers best wel wat tijd verloren door kramp en noodweer dus...hoeveel tijd heb ik nog over? Heb ik wel tijd om mijn extra stukje te rijden voor wat tegeltjes? Alle extra stukjes zaten na de controle in Eynatten en ik meende ergens iets van een half uur over te houden ..... moet dus kunnen.
Het eerste stukje bij Hasset: 3 km voor 3 extra tegeltjes. Het tweede stukje bij Preuswald: 1.5 km voor 1 tegeltje. Laatste stuk 4 km voor 2 tegeltjes waarbij wel een heel belangrijk tegeltje zat. Ik miste namelijk een stukje van ca 500m2 aan de Pannesheiderstraat in Bleijerheide. Hiermee was de gehele provincie Limburg dichtgetegeld....althans .... het Nederlandse gedeelte.
Als ik het fietspad richting Snowworld inrijdt zie ik de treinwagons staan. Die had ik nog graag op de foto gezet maar helaas was er al te weinig licht waardoor een mooie foto met een telefoon eigenlijk niet meer te doen was.
Ik arriveer als laatste en de organisatie zit te wachten op mij om naar huis te kunnen. Ja ik wist dat ik aan de late kant was maar als je dan het resultaat met die van de twee edities ervoor gaat vergelijken dan valt het allemaal wel mee. Twee jaar geleden met Marcel Aarts in 12:19 en vorig jaar solo in 12:23. Dan is die 12:45 met 45 minuten schuilen voor onweer niet eens zo slecht dus.
BRM#056 RRTY#02
Reacties
Een reactie posten