RM 1200 Herentals [Herentals - Cosne s/Loire - Herentals 2022]
In januari 2020 heb ik me voor deze tocht ingeschreven. Helaas gooide Corona roet in het eten.
In januari 2021 heb ik me nogmaals voor deze tocht ingeschreven alleen was de situatie in Frankrijk wat Corona betreft dusdanig onzeker dat ik er vanaf gezien heb.
3 maal is scheepsrecht en in januari 2022 weer ingeschreven en dan zal het tocht echt een keer moeten gaan gebeuren dat ik door Parijs heen ga fietsen.
Op dinsdag vertrokken richting Herentals. Ik zou een paar uur in mijn wagen gaan slapen en dan woensdag om 5:00 uur starten.
Wekker gaat af om 4:00 uur als ik ergens bij een Aldi op een parkeerterrein sta in Herentals. Broodje eten, klaarmaken om te vertrekken voor de laatste kilometers naar Morkhoven waar dit brevet gaat starten.
Aangekomen in Morkhoven bij de startlocatie ben ik niet de enige. Ik maak mijn fiets klaar en dan blijkt dat er niemand aanwezig is met de sleutel van het cafe. Ik hoor dat er 2 Duitsers zijn, 2 Nederlanders waarvan er 1 wat later komt en 1 zijn telefoon niet opneemt......dat bleek ik dus te zijn want mijn telefoon zat in fietstas en ik stond er op ruim 10 meter vanaf. Enfin....wel vervelend dat er geen koffie was want at kon ik wel gebruiken. Als de breefing gedaan is komt daar toch nog de sleutel aanrijden van het cafe....ze had zich verslapen. Jan geeft ons de keuze: nu starten of nog even een kop koffie op zijn kosten. De twee Duitsers kiezen ervoor om te vertrekken en de rest kiest voor koffie.
Ongeveer een half uur na de eigenlijkse starttijd rijden we dan toch met een groep van 7 Belgen en 2 Nederlanders door het nog slapende Vlaamse land. We rijden langzaamaan de voorsteden van Brussel in en dan plotseling doemt het Atomium op. Als volwaardige toeristen worden er diverse kiekjes gemaakt van dit toch wel indrukwekkende bouwsel.
Na het Atomium draaien we af naar het kasteel van Laeken...het woonhuisje van de Belgische vorst maar ik moet eerlijk zeggen dat de fietspaden rondom onze eigen Willem Alexander er stukken beter uitzien en ook befietsbaar zijn.....wat een gatenkaas daar zeg.
Langs het kanaal Brussel-Charloi verlaten we de Belgische hoofdstad en de eerste klimmetjes komen eraan. Ik merkte al snel dat het tempo bergop niet voor mij vol te houden was en daarom maar eigen tempo naar boven gereden. In de afdaling en op het vlak trok ik het verschil wel weer recht. Dat lukte een paar keer en we kwamen al aan in Naast alwaar de eerste controle was met hergroepering en net 100km voltooid.
Na de controle gaan we weer als groep verder maar na een kleine 50 km laat ik de rest gaan en hou mijn eigen tempo aan.
Op 180km is er een controle in Le Cateau-Cambrésis. Het zonnetje schijnt en een mooie temperatuur van rond de 25 graden laat de vermloeidheid zakken. Via de loop van de L'Oise zakken we verder af richting het zuiden. Het is al laat als ik door le Forêt Domaniale de Compiègne rijdt en eigenlijk op dat moment al gesloten (na 21:00 uur en ik kom er rond 22:15) maar omrijden of wachten tot 06:30 is voor mij geen optie.... dus door.
De eerste etappe eindigt in Saint-Witz en ik heb gepland daar een aantal uur te slapen. Ik kom aan rond 01:30 en de plek om te overnachten bij een school voldeed precies aan mijn verwachtingen. Wekker zetten .... oogjes dicht .... trusten....
Na een paar uurtjes te hebben geslapen gaat de wekker en zo rond 6:00 in de ochtend rijdt ik weer verder. De route loopt met een boog om Charles de Gaulle heen en weldra rijden we al door de voorsteden van Parijs heen en rond 8:30 rijdt ik Parijs in. De eerste toeristische stop wordt de Sacré-Cœur. Even een plaatje schieten en verder. Het valt wel op dat de binnenstad van Parijs best wel goed te doen is op de fiets. Alleen de verkeersregels snap ik niet veel van want het schijnt dat fietsers gewoon voor alle verkeer door rood licht heen mogen rijden. Zelfs de Place Charles de Gaulle met in het midden de Arc de Triomphe is te doen al waag ik me niet net als de scootertjes op de binnenste ring maar kruip ik voorzichtig over de allerbuitenste ring heen wat mogelijk parkeerplaatsen zijn....maar wel zo safe.
Volgende tussenstop is Trocadéro met een adembenemend uitzicht op de Eiffeltoren. Hierna volgen we de Seine en passeren (met korte stop) en de Place de la Concode en het Louvre. Vervolgens komen we aan bij de in april 2019 afgebrande Notre Dame. Een best wel indrukwekkend gebouw en behoorlijk druk. Het is inmiddels al richting 10:30 en tijd om door te rijden want de volgende overnachting is gepland in Cosne-Cours en dat is nog 250 km. De eerste 100km daarvan gaan eigenlijk zonder problemen. De lijst met supermarkten voor de bevoorrading werkt perfect en ik kan mijn voorraad goed aanvullen. Wat rest is een weg van 50km naar Orleans. Heel indrukwekkend zijn hier de onmetelijke graanvelden die heel af en toe afgewisseld worden met een zonnebloemen veld en dqt allemaal zo ver als het oog rijkt. Pas veel later komt er variatie en zijn er ook weer bossen te bekennen. We zijn bijna in Orleans.
In Orleans even een foto maken van de kathedraal en meteen door want ik loop achter op mijn tijd. De brug over de Loire wordt gepasseerd en het dal van de Loire daarna gevolgd. Te laat realiseer ik me dat mijn bidons een beetje leeg zijn en als ik zo'n 20 km stroomopwaarts het plaatsje Darvoy inrijdt ga ik de bekende randonneurs-truck uithalen....Zoek de kerktoren en vervolgens het daarbij behorende kerkhof. Hier is heb je een watertap-punt voor het begieten van de bloemen. Blijkbaar Kende men die regel in Darvoy niet want een kraantje heb ik niet gevonden. Dan maar verder zoeken. Een stuk verder kom ik een fietser tegen en op mijn vraag of hij Engels sprak werd bevestigend gereageerd. Ik vroeg waar ik ergens water kon bijvullen en hij wist wel wat. Ik mocht hem volgen. Uiteindelijk is hij een kilometer terug naar huis gereden en mocht ik bij hem thuis mijn bidons vullen. Hierna gaf hij aan dat hij nu echt moest gaan want zijn moeder zat op hem te wachten, en nadat ik hem nogmaals bedankt had voor zijn hulp vertrok hij.
In de schemer rijd ik verder en het is nog 100km naar Cosne Cours. Ik weet niet of ik dat ga halen want de vermoeidheid begint ook al op te spelen. Ik geniet wel van de mooie uitzichten ondanks dit late uur van de diverse verlichte kasteeltjes die er langs de Loire staan.
Het is al na middernacht en mijn plan om door te rijden naar Cosne Cours ga ik een streep doorzetten want de vermoeidheid begint op te breken. Op zoek naar een slaapplekje dus. Als ik door Polly-lez-Gien rijdt valt mijn oog op een metalen bankje met een perfecte ronding waar je goed op kunt liggen. Dat dat bankje op een dorpsplein staat met een verlicht standbeeld en de Franse vlag in top deert mij niet .... slapen kan ik toch wel en dat heb ik ook uitgebreid gedaan.
In de vroege ochtend langs de Loire waarbij het uitzicht kortstondig wordt verziekt door de kerncentrale van Belleville en dan is het nog maar een klein stukje naar Cosne Cours sur Loire. Foto maken bij de controle en vervolgens op zoek naar een plaats voor ontbijten. Ik had een paar honderd meter voor de controle iets aan de andere kant van de weg zien liggen en ik wist dat ik hetzelfde stuk terug moest rijden. Daar aangekomen bleek het ook een perfecte gelegenheid voor een lekker ontbijt.
Ik loop best wel achter op het schema dus het devies is doorrijden en niet treuzelen. De dag verloopt redelijk en de warmte drukt het tempo best wel. Voor de avond ben ik nog op zoek naar ergens een plekje om een warme hap te kunnen eten en mijn oog valt tenslotte op een McDonalds in Romilly sur Seine. Sluit om 23:30 en ik schatte het in dat dat ongeveer 2:30 uur rijden was en ik zou daar rond 22:30 aankomen. Tempo lag iets lager dan verwacht maar ik had voldoende speling en ik arriveer om 23:10 ongeveer bij de McDonalds maar ..... deur gesloten....McDrive gesloten.....en op deur staat duidelijk tot 23:30 net zoals op website. Het personeel is binnen alles aan het opruimen en ik vraag nog bij de McDrive of er nog iets te krijgen is want staat immers overal ... tot 23:30 geopend. De bazin zegt ... helaas we zijn gesloten en daarop wordt ik best wel boos want het begint ernaar uit te zien dat ik met lege maag mag gaan slapen. In mijn beste Engels roep ik: "This is ridiculous. After cycling 850 km I have to go into the night on an empty stomach while both website and your entrance state that you are still open for half an hour!!!". De bazin kwam naar me toe en zei : "I will help you...." en ik dacht .... effuh dimmuh Hans.... Ze vroeg me wat ik wilde hebben en ik zei : Grote koffie, grote sinas en wat zou er verder mogelijk zijn? Ze had nog ergens kip-nuggets en ik kreeg alles van haar ... of dat die kip-nuggets goed waren? Tuurlijk....prima. Vraagt ze even later: Ik heb ook nog een hamburger....die mag je er ook bij hebben. Ik voelde me echt iemand die het afval aan het opeten was maar boeien.....ik was gered. Ik heb haar ook nog nageroepen dat ik van haar houdt en dat ik met haar wilde trouwen en heb haar een kushandje nageworpen....ze glimlachte heel lief terug. Uiteraard moesten de jonge meiden die daar aan het werk waren allemaal even mijn navigatie zien of daar ook echt 850km op stond .... die ouwe gek uit Ollande had dus niet gelogen.
Na gegeten te hebben door naar de controle een paar kilometer verderop. Ik maak een foto en besluit die nacht door te rijden om nog enigzinds de limiet te kunnen gaan halen.
De nacht en vroege ochtend staat in het teken van de Champagne. Ik fiets hele stukken door de wijngaarden heen en in de ochtendschemer rijdt ik door Épernay, het centrum van de champagneproductie. Je ziet hier heel veel straten en standbeelden met bekende namen als Moët et Chandon, Mercier, Dom Pérignon, Laurent-Perrier, Henri Martin. Via een pittige klim dwars door Hautvillers heen verlaten we Épernay. De klim houdt voldoende lang aan dat ik besluit een stuk te gaan lopen want wordt me toch te pittig.
De ochtend is mooi om in Reims een ontbijtje te nemen na een nacht door te hebben gefietst. Na het ontbijt nog even een foto van de Cathedraal als controlefoto om door te sturen naar Jan Geerts en daarna verder. Achteraf bleek dat het tijdstip van deze foto al een signaal was voor Jan dat ik het niet ging halen. Zeker omdat ik de nacht doorgereden had.
De laatste controle in Frankrijk, Brunehamel, passeer ik op het moment dat het eigenlijk wel tijd is om wat te eten em op het plein in het dorp staat een of andere "food-truck" en ik rammel van de honger. Op de vraag of men ook Engels spreekt krijg ik een ontkenning en dat ze alleen Frans spreken.....uitdaging. Het paar wat in de wagen staat had ik al ingedeeld in de lagere sociale klasse. Mevrouw een beetje in stijl van Ma Flodder en Meneer had geen tijd gehad zich afgelopen week te scheren en ook de afgelopen 20 jaar geen tijd gehad voor een tandarts.... De sla in het bakje bij Ma Flodder had erg veel bruine randjes dus vers was het niet echt meer maar ..... ik rammelde van de honger dus ja....doe maar een hamburger. eigenlijk had ik iets van een menu willen hebben met frietjes erbij maar laat dat maar even.... Overigens was de hamburger niet gaar van binnen maar ach......als ik de sla van Ma Flodder overleef dan die hamburger ook wel hoor.
Kort na Brunehammel rijdt ik door een stuk bos en dat lijkt mij een heel erg geschikte plek om even achter een paar struiken voor wat opluchting te gaan zorgdragen.
Het begint alweer donker te worden en ik rijdt langzaam maar zeker en vermoeid de nacht in. Ik ben aan het tellen en rekenen hoe ik in de tijd zit en op gegeven moment zie ik een heel mooi hokje in Brognon waar ik perfect kan slapen. Daar maak ik de beslissing dat ik het niet ga halen en ik geef door aan Jan dat ik niet meer binnen de tijd ga halen maar dat ik nu eerst ga slapen en daarna gewoon doorrijdt.
Als ik in de ochtend wakker wordt is het tijd weer verder te gaan. Ik heb goed geslapen en ahcteraf blijkt dat ik daar gewoon 8:00 uur geslapen heb. Overduidelijk had ik het nodig.
Als ik net 5 km die ochtend aan het fietsen ben rijdt ik België in. Hier wordt het een beetje bekende weg. Ik ga in Cerfontaine naar de supermarkt waar ik tijdens de Borders of Belgium ook geweest ben. In Namur na het oversteken van de Sambre wordt de Ravel gevolgd naar Hoegaarden. Met beetje wind in de rug een heerlijke manier om ondanks de vermoeidheid toch flink wat kilometers te kunnen maken.
Bij Aarschot hadden we de opdracht gekregen om Jan te bellen zodat hij op 15km voor de finish kon inschatten hoelaat je zou arriveren.
Precies bij het bordje Morkhoven, de plaats van de start, stond Jan me op te wachten en de laatste kilometers reedt hij met me mee. Uiteindelijk ruim buiten de tijd arriveer ik maar dat boeit verder niet meer .... ik heb het ondanks alles en de nog steeds slechte conditie wel gehaald. Meteen weer een eye-opener voor mij om niet te stoppen als je buiten de tijd gaat komen maar gewoon door blijven rijden. te laat binnen komen geeft heel veel meer voldoening dan ergens afbreken en met de trein terug gaan.
In januari 2021 heb ik me nogmaals voor deze tocht ingeschreven alleen was de situatie in Frankrijk wat Corona betreft dusdanig onzeker dat ik er vanaf gezien heb.
3 maal is scheepsrecht en in januari 2022 weer ingeschreven en dan zal het tocht echt een keer moeten gaan gebeuren dat ik door Parijs heen ga fietsen.
Op dinsdag vertrokken richting Herentals. Ik zou een paar uur in mijn wagen gaan slapen en dan woensdag om 5:00 uur starten.
Wekker gaat af om 4:00 uur als ik ergens bij een Aldi op een parkeerterrein sta in Herentals. Broodje eten, klaarmaken om te vertrekken voor de laatste kilometers naar Morkhoven waar dit brevet gaat starten.
Aangekomen in Morkhoven bij de startlocatie ben ik niet de enige. Ik maak mijn fiets klaar en dan blijkt dat er niemand aanwezig is met de sleutel van het cafe. Ik hoor dat er 2 Duitsers zijn, 2 Nederlanders waarvan er 1 wat later komt en 1 zijn telefoon niet opneemt......dat bleek ik dus te zijn want mijn telefoon zat in fietstas en ik stond er op ruim 10 meter vanaf. Enfin....wel vervelend dat er geen koffie was want at kon ik wel gebruiken. Als de breefing gedaan is komt daar toch nog de sleutel aanrijden van het cafe....ze had zich verslapen. Jan geeft ons de keuze: nu starten of nog even een kop koffie op zijn kosten. De twee Duitsers kiezen ervoor om te vertrekken en de rest kiest voor koffie.
Ongeveer een half uur na de eigenlijkse starttijd rijden we dan toch met een groep van 7 Belgen en 2 Nederlanders door het nog slapende Vlaamse land. We rijden langzaamaan de voorsteden van Brussel in en dan plotseling doemt het Atomium op. Als volwaardige toeristen worden er diverse kiekjes gemaakt van dit toch wel indrukwekkende bouwsel.
Langs het kanaal Brussel-Charloi verlaten we de Belgische hoofdstad en de eerste klimmetjes komen eraan. Ik merkte al snel dat het tempo bergop niet voor mij vol te houden was en daarom maar eigen tempo naar boven gereden. In de afdaling en op het vlak trok ik het verschil wel weer recht. Dat lukte een paar keer en we kwamen al aan in Naast alwaar de eerste controle was met hergroepering en net 100km voltooid.
Na de controle gaan we weer als groep verder maar na een kleine 50 km laat ik de rest gaan en hou mijn eigen tempo aan.
Op 180km is er een controle in Le Cateau-Cambrésis. Het zonnetje schijnt en een mooie temperatuur van rond de 25 graden laat de vermloeidheid zakken. Via de loop van de L'Oise zakken we verder af richting het zuiden. Het is al laat als ik door le Forêt Domaniale de Compiègne rijdt en eigenlijk op dat moment al gesloten (na 21:00 uur en ik kom er rond 22:15) maar omrijden of wachten tot 06:30 is voor mij geen optie.... dus door.
De eerste etappe eindigt in Saint-Witz en ik heb gepland daar een aantal uur te slapen. Ik kom aan rond 01:30 en de plek om te overnachten bij een school voldeed precies aan mijn verwachtingen. Wekker zetten .... oogjes dicht .... trusten....
Na een paar uurtjes te hebben geslapen gaat de wekker en zo rond 6:00 in de ochtend rijdt ik weer verder. De route loopt met een boog om Charles de Gaulle heen en weldra rijden we al door de voorsteden van Parijs heen en rond 8:30 rijdt ik Parijs in. De eerste toeristische stop wordt de Sacré-Cœur. Even een plaatje schieten en verder. Het valt wel op dat de binnenstad van Parijs best wel goed te doen is op de fiets. Alleen de verkeersregels snap ik niet veel van want het schijnt dat fietsers gewoon voor alle verkeer door rood licht heen mogen rijden. Zelfs de Place Charles de Gaulle met in het midden de Arc de Triomphe is te doen al waag ik me niet net als de scootertjes op de binnenste ring maar kruip ik voorzichtig over de allerbuitenste ring heen wat mogelijk parkeerplaatsen zijn....maar wel zo safe.
Volgende tussenstop is Trocadéro met een adembenemend uitzicht op de Eiffeltoren. Hierna volgen we de Seine en passeren (met korte stop) en de Place de la Concode en het Louvre. Vervolgens komen we aan bij de in april 2019 afgebrande Notre Dame. Een best wel indrukwekkend gebouw en behoorlijk druk. Het is inmiddels al richting 10:30 en tijd om door te rijden want de volgende overnachting is gepland in Cosne-Cours en dat is nog 250 km. De eerste 100km daarvan gaan eigenlijk zonder problemen. De lijst met supermarkten voor de bevoorrading werkt perfect en ik kan mijn voorraad goed aanvullen. Wat rest is een weg van 50km naar Orleans. Heel indrukwekkend zijn hier de onmetelijke graanvelden die heel af en toe afgewisseld worden met een zonnebloemen veld en dqt allemaal zo ver als het oog rijkt. Pas veel later komt er variatie en zijn er ook weer bossen te bekennen. We zijn bijna in Orleans.
In Orleans even een foto maken van de kathedraal en meteen door want ik loop achter op mijn tijd. De brug over de Loire wordt gepasseerd en het dal van de Loire daarna gevolgd. Te laat realiseer ik me dat mijn bidons een beetje leeg zijn en als ik zo'n 20 km stroomopwaarts het plaatsje Darvoy inrijdt ga ik de bekende randonneurs-truck uithalen....Zoek de kerktoren en vervolgens het daarbij behorende kerkhof. Hier is heb je een watertap-punt voor het begieten van de bloemen. Blijkbaar Kende men die regel in Darvoy niet want een kraantje heb ik niet gevonden. Dan maar verder zoeken. Een stuk verder kom ik een fietser tegen en op mijn vraag of hij Engels sprak werd bevestigend gereageerd. Ik vroeg waar ik ergens water kon bijvullen en hij wist wel wat. Ik mocht hem volgen. Uiteindelijk is hij een kilometer terug naar huis gereden en mocht ik bij hem thuis mijn bidons vullen. Hierna gaf hij aan dat hij nu echt moest gaan want zijn moeder zat op hem te wachten, en nadat ik hem nogmaals bedankt had voor zijn hulp vertrok hij.
In de schemer rijd ik verder en het is nog 100km naar Cosne Cours. Ik weet niet of ik dat ga halen want de vermoeidheid begint ook al op te spelen. Ik geniet wel van de mooie uitzichten ondanks dit late uur van de diverse verlichte kasteeltjes die er langs de Loire staan.
Het is al na middernacht en mijn plan om door te rijden naar Cosne Cours ga ik een streep doorzetten want de vermoeidheid begint op te breken. Op zoek naar een slaapplekje dus. Als ik door Polly-lez-Gien rijdt valt mijn oog op een metalen bankje met een perfecte ronding waar je goed op kunt liggen. Dat dat bankje op een dorpsplein staat met een verlicht standbeeld en de Franse vlag in top deert mij niet .... slapen kan ik toch wel en dat heb ik ook uitgebreid gedaan.
In de vroege ochtend langs de Loire waarbij het uitzicht kortstondig wordt verziekt door de kerncentrale van Belleville en dan is het nog maar een klein stukje naar Cosne Cours sur Loire. Foto maken bij de controle en vervolgens op zoek naar een plaats voor ontbijten. Ik had een paar honderd meter voor de controle iets aan de andere kant van de weg zien liggen en ik wist dat ik hetzelfde stuk terug moest rijden. Daar aangekomen bleek het ook een perfecte gelegenheid voor een lekker ontbijt.
Ik loop best wel achter op het schema dus het devies is doorrijden en niet treuzelen. De dag verloopt redelijk en de warmte drukt het tempo best wel. Voor de avond ben ik nog op zoek naar ergens een plekje om een warme hap te kunnen eten en mijn oog valt tenslotte op een McDonalds in Romilly sur Seine. Sluit om 23:30 en ik schatte het in dat dat ongeveer 2:30 uur rijden was en ik zou daar rond 22:30 aankomen. Tempo lag iets lager dan verwacht maar ik had voldoende speling en ik arriveer om 23:10 ongeveer bij de McDonalds maar ..... deur gesloten....McDrive gesloten.....en op deur staat duidelijk tot 23:30 net zoals op website. Het personeel is binnen alles aan het opruimen en ik vraag nog bij de McDrive of er nog iets te krijgen is want staat immers overal ... tot 23:30 geopend. De bazin zegt ... helaas we zijn gesloten en daarop wordt ik best wel boos want het begint ernaar uit te zien dat ik met lege maag mag gaan slapen. In mijn beste Engels roep ik: "This is ridiculous. After cycling 850 km I have to go into the night on an empty stomach while both website and your entrance state that you are still open for half an hour!!!". De bazin kwam naar me toe en zei : "I will help you...." en ik dacht .... effuh dimmuh Hans.... Ze vroeg me wat ik wilde hebben en ik zei : Grote koffie, grote sinas en wat zou er verder mogelijk zijn? Ze had nog ergens kip-nuggets en ik kreeg alles van haar ... of dat die kip-nuggets goed waren? Tuurlijk....prima. Vraagt ze even later: Ik heb ook nog een hamburger....die mag je er ook bij hebben. Ik voelde me echt iemand die het afval aan het opeten was maar boeien.....ik was gered. Ik heb haar ook nog nageroepen dat ik van haar houdt en dat ik met haar wilde trouwen en heb haar een kushandje nageworpen....ze glimlachte heel lief terug. Uiteraard moesten de jonge meiden die daar aan het werk waren allemaal even mijn navigatie zien of daar ook echt 850km op stond .... die ouwe gek uit Ollande had dus niet gelogen.
Na gegeten te hebben door naar de controle een paar kilometer verderop. Ik maak een foto en besluit die nacht door te rijden om nog enigzinds de limiet te kunnen gaan halen.
De nacht en vroege ochtend staat in het teken van de Champagne. Ik fiets hele stukken door de wijngaarden heen en in de ochtendschemer rijdt ik door Épernay, het centrum van de champagneproductie. Je ziet hier heel veel straten en standbeelden met bekende namen als Moët et Chandon, Mercier, Dom Pérignon, Laurent-Perrier, Henri Martin. Via een pittige klim dwars door Hautvillers heen verlaten we Épernay. De klim houdt voldoende lang aan dat ik besluit een stuk te gaan lopen want wordt me toch te pittig.
De ochtend is mooi om in Reims een ontbijtje te nemen na een nacht door te hebben gefietst. Na het ontbijt nog even een foto van de Cathedraal als controlefoto om door te sturen naar Jan Geerts en daarna verder. Achteraf bleek dat het tijdstip van deze foto al een signaal was voor Jan dat ik het niet ging halen. Zeker omdat ik de nacht doorgereden had.
De laatste controle in Frankrijk, Brunehamel, passeer ik op het moment dat het eigenlijk wel tijd is om wat te eten em op het plein in het dorp staat een of andere "food-truck" en ik rammel van de honger. Op de vraag of men ook Engels spreekt krijg ik een ontkenning en dat ze alleen Frans spreken.....uitdaging. Het paar wat in de wagen staat had ik al ingedeeld in de lagere sociale klasse. Mevrouw een beetje in stijl van Ma Flodder en Meneer had geen tijd gehad zich afgelopen week te scheren en ook de afgelopen 20 jaar geen tijd gehad voor een tandarts.... De sla in het bakje bij Ma Flodder had erg veel bruine randjes dus vers was het niet echt meer maar ..... ik rammelde van de honger dus ja....doe maar een hamburger. eigenlijk had ik iets van een menu willen hebben met frietjes erbij maar laat dat maar even.... Overigens was de hamburger niet gaar van binnen maar ach......als ik de sla van Ma Flodder overleef dan die hamburger ook wel hoor.
Kort na Brunehammel rijdt ik door een stuk bos en dat lijkt mij een heel erg geschikte plek om even achter een paar struiken voor wat opluchting te gaan zorgdragen.
Het begint alweer donker te worden en ik rijdt langzaam maar zeker en vermoeid de nacht in. Ik ben aan het tellen en rekenen hoe ik in de tijd zit en op gegeven moment zie ik een heel mooi hokje in Brognon waar ik perfect kan slapen. Daar maak ik de beslissing dat ik het niet ga halen en ik geef door aan Jan dat ik niet meer binnen de tijd ga halen maar dat ik nu eerst ga slapen en daarna gewoon doorrijdt.
Als ik in de ochtend wakker wordt is het tijd weer verder te gaan. Ik heb goed geslapen en ahcteraf blijkt dat ik daar gewoon 8:00 uur geslapen heb. Overduidelijk had ik het nodig.
Als ik net 5 km die ochtend aan het fietsen ben rijdt ik België in. Hier wordt het een beetje bekende weg. Ik ga in Cerfontaine naar de supermarkt waar ik tijdens de Borders of Belgium ook geweest ben. In Namur na het oversteken van de Sambre wordt de Ravel gevolgd naar Hoegaarden. Met beetje wind in de rug een heerlijke manier om ondanks de vermoeidheid toch flink wat kilometers te kunnen maken.
Bij Aarschot hadden we de opdracht gekregen om Jan te bellen zodat hij op 15km voor de finish kon inschatten hoelaat je zou arriveren.
Precies bij het bordje Morkhoven, de plaats van de start, stond Jan me op te wachten en de laatste kilometers reedt hij met me mee. Uiteindelijk ruim buiten de tijd arriveer ik maar dat boeit verder niet meer .... ik heb het ondanks alles en de nog steeds slechte conditie wel gehaald. Meteen weer een eye-opener voor mij om niet te stoppen als je buiten de tijd gaat komen maar gewoon door blijven rijden. te laat binnen komen geeft heel veel meer voldoening dan ergens afbreken en met de trein terug gaan.
Reacties
Een reactie posten